Het leven.

Wanneer je er oog voor hebt is het leven mooi.

Zelfs voor mij, die een nachtmens is!  Mijn alarm is compleet van slag, daar het momenteel regelmatig op een tijdstip af moet gaan die hij eigenlijk niet kent.

Oma zijn geeft toch weer een andere dimensie aan het leven.

Zo ben ik net ruim een week terug vanuit Brunei.
" Oma ik heb een extra paardrijles in gepland morgen,  dan kan je zien hoever ik nu ben ".
" Oh wat leuk schat,  dat jij daar aan gedacht hebt, hoe laat moeten wij er zijn"?
" Kwart over zeven .....in de ochtend ".😱

Op zich ben ik beretrots op mezelf,  want ik doe dingen op tijdstippen die ik van mijzelf niet mogelijk achtte. Of in ieder geval ruim 30 jaar geleden had afgezworen,  nadat mijn kinderen groot geworden waren. Zelfs in mijn werkzame tijden buitenshuis,  nam ik de middag en/of avonddiensten, wanneer dat even kon.

" Oma, je hebt toch wel je loop shoes bij je"?
" Natuurlijk ben ik die niet vergeten knul, een stevige wandeling ben ik gaan waarderen,  mits het niet teveel geklim is".
" Makkie hoor oma,  we gaan allemaal gezellig op de HASH ".

Grote goedheid , dacht ik. Manlief begon eraan 40 jaar geleden en hier ook in Huahin een paar keer,  maar ik liet het eerder zijn ding, waar ik op zich nooit de behoefte had, aan deel te nemen.

Hartstikke leuk was het. Vooral aan het eind toen de bier en shoarma op tafel kwam.
Gekheid natuurlijk....
Ik heb heerlijk als een blind paard achter mijn kleinkinderen aan gelopen. Mij her en der opgehesen aan een tak of stam,  hopende dat de rode mieren en bloedzuigers met vakantie waren.

De cirkel is bijna zover rond, dat je weer in het gareel gaat voor je kleinkinderen.
Ook bij hen zal de dag aanbreken,  dat zij niet uit hun nest te branden zijn, denk ik maar.

Het is wel zo dat het lijf soms laat weten  niet meer 20 te zijn.  Nu had ik vroeger altijd een la vol met kusjes en kinder pleisters .
Alleen deze maat van pleister zoek ik nu.