De Thai heeft de tijd, en wij Westerlingen de klok.
Dit fenomeen kom je eigenlijk overal en in alles tegen.
Onlangs, ben ik naar Bangkok geweest. Dit doe ik regelmatig met de minibus. Het is niet meer het kamikaza gevoel van " laag vliegen " van weleer. De chauffeur rijdt wel door, maar heeft duidelijk een rijbewijs gehaald in plaats van gekocht.
In zo'n bus weet ik waar ik wel wil zitten en waar ik beslist niet wil zitten. Dus kom ik op een tijdstip dat de bus eigenlijk vol zit op de middenstoel na, naast de chauffeur, dan wacht ik gerust op de volgende bus. Een stukje tijd, die ik aardig van de Thai heb over genomen.
Enfin mijzelf geinstalleerd.... gordel om en weg gingen wij.....[dit wel 5 minuten later dan gepland, daar geen Thaai zich in een gordel hijst, en ik dat ding nog uit de verpakking probeer te halen met behulp van de chauffeur, dat wel] .
De rit duurt zo ongeveer 2 a 3 uur. Boekje bij mij, hapje en drankje ...ik ben er klaar voor.
Richting Bangkok vanuit HuaHin, is richting het noorden. Dat deden wij tot een bepaald punt en toen gingen wij weer richting het zuiden. Ondanks de airco, kreeg ik het even warm. Het had natuurlijk helemaal kunnen zijn, dat ik in een verkeerde bus was gestapt !
In mijn beste Thaais gevraagd of wij naar Bangkok gingen en de goede man beaamde dit enthousiast en voor 100 % .
Waarom in gunstnaam gingen wij dan de verkeerde richting uit ???
Nou, hij had blijkbaar toegezegd dat hij 2 zakken ananassen zou afleveren bij het restaurant waar wij stopten.
Oke, dat wil ik accepteren, maar toen gingen wij ietwat verder om maar even [nog meer richting het zuiden] te tanken.
Eindelijk na een " U- turn " gingen wij weer richting het noorden, naar Bangkok.
De chauffeur vond het nog wel tot 3 keer nodig af te remmen , om te kijken of mensen wilden meerijden....waarop ik op een gegeven moment, daar het mij te gortig werd, aan hem vroeg.....wijzend naar de klok, of wij vandaag of morgen in Bangkok zouden arriveren.
Ik kan niet zeggen of dat indruk op hem heeft gemaakt, maar voordat ik het wist waren wij er. Blijkbaar was ik zoals iedere Thaai inslaap gevallen...dus iets wat ik gewoon vaker moet doen, want dan vliegt de tijd om.
Het is jammer, dat het reizen op de scooter naar Bangkok net iets te ver is.
Ik ben weer de trotse houder van een nog eens 5 jaar verlenging, van mijn rijbewijs.
Dat was in mijn geval een 3 dagen durende exercitie . Vroeg uit de veren om op tijd bij de CBR aanwezig te zijn.
Even met het rijbewijs aankomen en de nodige copieen van paspoort, plus medische verklaring was op dag 1 niet genoeg. Ik moest een bewijs hebben dat ik nog woonde waar ik de laatste 5 jaar gewoond heb.
Het gele boekje, wat een bewijs is, of weer langs de immigratie.
Het gele boekje lukt nog niet voor mij, daar alleen manlief zijn naam in het Thaais erin staat. [De volgende stap dat recht gezet moet worden].
Ik naar immigratie....en na een uur met een tal van copieen, pasfoto's , en geld armer, stond ik buiten met het fel begeerde bewijs, dat ik nog steeds woonde waar ik woon.
Inmiddels bij dag 3 aan beland. De wekker vroeg gezet en met mijn koffie in een thermoskan ging ik weer richting CBR.
Nu zou het zo gepiept zijn, daar ik alle fel begeerde papieren en copieen bij mij had.
Men nam het vriendelijk aan en na een half uur wachten, moest ik naar boven .
" Naar boven" ?????
Ja naar boven. Daar moest ik in de rij met een 30 tal Thaaien om de nodige testen af te leggen.
Daarna werd ik achter een scherm gezet om naar de verkeersregels in de praktijk te kijken. De Thaaien kregen clasicaal les, maar zover gaat mijn Thaise kennis niet, om dat te kunnen volgen.
Een uur lang moest ik kijken naar allerlei ongelukken waar bij de brokstukken en mensen om mijn oren vlogen. Er werd mij uit gelegd hoe zoiets te vermijden en hoe ik mij zou moeten gedragen in het verkeer.
Gelukkig mijn koffie bij mij, maar aan het einde.....was ik toe aan een borrel.
De video dateerde uit 2006. Het moment dat ik mij afvroeg, of het bij geen ene Thaai op het ministerie van Verkeer en Veiligheid was op gekomen, dat dit niet werkte.
Thailand staat namelijk, nog aardig boven aan de lijst van de meest dodelijke ongelukken op de wereld.
Ach de Thaai heeft de tijd, zelfs na 10 jaar, en ik keek op de klok en zag dat ik weer 3 uur verder was, en mijn nieuwe rijbewijzen mocht ik nu gelukkig afhalen .
Ik heb toen echt alle tijd genomen om weer naar huis te rijden.
Thuis aangekomen, mezelf een feest drankje aangeboden en er op mijn gemak van genoten.
Niet op de klok gekeken verder, die bewuste namiddag, want nu had ik alle tijd.
Dit fenomeen kom je eigenlijk overal en in alles tegen.
Onlangs, ben ik naar Bangkok geweest. Dit doe ik regelmatig met de minibus. Het is niet meer het kamikaza gevoel van " laag vliegen " van weleer. De chauffeur rijdt wel door, maar heeft duidelijk een rijbewijs gehaald in plaats van gekocht.
In zo'n bus weet ik waar ik wel wil zitten en waar ik beslist niet wil zitten. Dus kom ik op een tijdstip dat de bus eigenlijk vol zit op de middenstoel na, naast de chauffeur, dan wacht ik gerust op de volgende bus. Een stukje tijd, die ik aardig van de Thai heb over genomen.
Enfin mijzelf geinstalleerd.... gordel om en weg gingen wij.....[dit wel 5 minuten later dan gepland, daar geen Thaai zich in een gordel hijst, en ik dat ding nog uit de verpakking probeer te halen met behulp van de chauffeur, dat wel] .
De rit duurt zo ongeveer 2 a 3 uur. Boekje bij mij, hapje en drankje ...ik ben er klaar voor.
Richting Bangkok vanuit HuaHin, is richting het noorden. Dat deden wij tot een bepaald punt en toen gingen wij weer richting het zuiden. Ondanks de airco, kreeg ik het even warm. Het had natuurlijk helemaal kunnen zijn, dat ik in een verkeerde bus was gestapt !
In mijn beste Thaais gevraagd of wij naar Bangkok gingen en de goede man beaamde dit enthousiast en voor 100 % .
Waarom in gunstnaam gingen wij dan de verkeerde richting uit ???
Nou, hij had blijkbaar toegezegd dat hij 2 zakken ananassen zou afleveren bij het restaurant waar wij stopten.
Oke, dat wil ik accepteren, maar toen gingen wij ietwat verder om maar even [nog meer richting het zuiden] te tanken.
Eindelijk na een " U- turn " gingen wij weer richting het noorden, naar Bangkok.
De chauffeur vond het nog wel tot 3 keer nodig af te remmen , om te kijken of mensen wilden meerijden....waarop ik op een gegeven moment, daar het mij te gortig werd, aan hem vroeg.....wijzend naar de klok, of wij vandaag of morgen in Bangkok zouden arriveren.
Ik kan niet zeggen of dat indruk op hem heeft gemaakt, maar voordat ik het wist waren wij er. Blijkbaar was ik zoals iedere Thaai inslaap gevallen...dus iets wat ik gewoon vaker moet doen, want dan vliegt de tijd om.
Het is jammer, dat het reizen op de scooter naar Bangkok net iets te ver is.
Ik ben weer de trotse houder van een nog eens 5 jaar verlenging, van mijn rijbewijs.
Dat was in mijn geval een 3 dagen durende exercitie . Vroeg uit de veren om op tijd bij de CBR aanwezig te zijn.
Even met het rijbewijs aankomen en de nodige copieen van paspoort, plus medische verklaring was op dag 1 niet genoeg. Ik moest een bewijs hebben dat ik nog woonde waar ik de laatste 5 jaar gewoond heb.
Het gele boekje, wat een bewijs is, of weer langs de immigratie.
Het gele boekje lukt nog niet voor mij, daar alleen manlief zijn naam in het Thaais erin staat. [De volgende stap dat recht gezet moet worden].
Ik naar immigratie....en na een uur met een tal van copieen, pasfoto's , en geld armer, stond ik buiten met het fel begeerde bewijs, dat ik nog steeds woonde waar ik woon.
Inmiddels bij dag 3 aan beland. De wekker vroeg gezet en met mijn koffie in een thermoskan ging ik weer richting CBR.
Nu zou het zo gepiept zijn, daar ik alle fel begeerde papieren en copieen bij mij had.
Men nam het vriendelijk aan en na een half uur wachten, moest ik naar boven .
" Naar boven" ?????
Ja naar boven. Daar moest ik in de rij met een 30 tal Thaaien om de nodige testen af te leggen.
Daarna werd ik achter een scherm gezet om naar de verkeersregels in de praktijk te kijken. De Thaaien kregen clasicaal les, maar zover gaat mijn Thaise kennis niet, om dat te kunnen volgen.
Een uur lang moest ik kijken naar allerlei ongelukken waar bij de brokstukken en mensen om mijn oren vlogen. Er werd mij uit gelegd hoe zoiets te vermijden en hoe ik mij zou moeten gedragen in het verkeer.
Gelukkig mijn koffie bij mij, maar aan het einde.....was ik toe aan een borrel.
De video dateerde uit 2006. Het moment dat ik mij afvroeg, of het bij geen ene Thaai op het ministerie van Verkeer en Veiligheid was op gekomen, dat dit niet werkte.
Thailand staat namelijk, nog aardig boven aan de lijst van de meest dodelijke ongelukken op de wereld.
Ach de Thaai heeft de tijd, zelfs na 10 jaar, en ik keek op de klok en zag dat ik weer 3 uur verder was, en mijn nieuwe rijbewijzen mocht ik nu gelukkig afhalen .
Ik heb toen echt alle tijd genomen om weer naar huis te rijden.
Thuis aangekomen, mezelf een feest drankje aangeboden en er op mijn gemak van genoten.
Niet op de klok gekeken verder, die bewuste namiddag, want nu had ik alle tijd.
