08.30 uur.....en daar gaan wij op naar... voorbij Chaam richting Thai Yang.
"The Department of Transport" .
Heerlijk op de scooters dat wij gewend zijn. Niet over de drukke weg, maar wij nemen graag " the scenic route ".
Deze weg slingert enigzins door de natuur, parallel aan het kanaal, dat slechts herkenbaar is door een bruggetje her en der, want het staat verder vol met riet en waterplanten. Langs kampongs met nog slapende honden op de weg, grazende los gelaten koeien in de berm. Een vreet schuurtje her en der die de sate's al op het vuur heeft staan. Een vredig tafreel.
Langs rijstevelden, waar de ooievaars en ibissen al druk bezig zijn om ook te kijken of ze een graantje mee kunnen pikken. Ook dit een vredig tafreel.
...Maar daar blijft het bij want jezelf vredig willen voelen en 1 met de natuur ook op deze landelijke weg, is onbegonnen werk. Ogen heb je zelfs in je achterhoofd nodig.
De Thai sloft en is niet vooruit te branden, wanneer hij/zij de benenwagen moet gebruiken, maar geef de Thai een gaspedaal, tja dan slaan alle stoppen door. Op welke weg dan ook. Men denkt continu op een race circuit te zitten.
Antipiceren in het verkeer hebben zij nog nooit van gehoord.......Hebben zij ook nooit geleerd. Verkeerslessen in de praktijk doet men niet en is niet verplicht. Dus naar verkeersborden kijken...ook niet. Wanneer mogelijk worden eveneens stoplichten genegeerd. Moet allemaal kunnen.
Vrolijk halen ze je in de bochten, in, zelfs, al kan men het tegemoet komende verkeer niet zien. Vrolijk halen zij je in, ook al zien ze wel tegemoet komend verkeer. Geen probleem ze snijden je graag af..." mai pen rai" [ maakt niet uit].
Het zijn meestal de auto's met open laadbak waar achterin zelfs nog 12 man los zit, hangt of staat, die helemaal geen weet hebben waar zij mee bezig zijn.
Wil men net die zijstraat aan de rechterkant in, die 5 kilometer verder ligt, alleen moeilijk te bereiken is wegens een middenberm.... . Ook al is de U-turn 10 meter verder....
" Mai pen rai", men rijdt gewoon tegen het verkeer in en verwacht simpel weg dat jij soms met gevaar voor eigen leven uitwijkt. Zolang de Thai zijn richting aanwijzer uit heeft staan of zijn alarm lichten heeft knipperen, is alles in hun beleving geoorloofd en volgens de regels.
Dubbel parkeren op drukke punten want 5 meter lopen is al zwaar....alles is " mai pen rai".
Goed wij tuffen verder door het oude dorpje richting spoor. De slagbomen gaan omlaag. Wij weten allen waarom....behalve de Thai.
Geen 1 wacht keurig totdat de trein die toeterend zijn aanwezigheid aangeeft, gepasseerd is. Stoppen is pas wanneer de trein zo'n beetje bovenop je is, en dan staat iedereen even stil breed uit over de weg. Het lijkt dan ineens een 1 richtings verkeer weg in mijn beleving want waneer wij dan eindelijk op kunnen trekken moet het stapvoets omdat het hele verkeer die ons tegemoet komt op ons weg helft is.
Wij gaan vrolijk verder. [Het afsnijden met inhalen terwijl het niet kan, tegen het verkeer in, overbeladen auto's, 180 km per uur rijden op een weg waar duidelijk maar 30 km staat aangegeven....links en rechts inhalen en maar gas blijven geven... Dit alles is gewoon een "weet je" waar je rekening mee moet houden.
Doch alles met een glimlach. Korte lontjes kent men hier niet. Het hebben van dat soort lontjes laten zij graag aan ons over.
Men neigt te zeggen dat de Thaien aso's zijn in het verkeer. Dat zijn ze ook in de beleving van menig buitenlander, maar je kunt het hun eigenlijk niet kwalijk nemen. Men krijgt hier geen verplichte lessen in de praktijk en verder zoals ieder mens neigt te doen, is het 1 en ander aan de laars lappen ook een sport.
Wij bereiken de Department of Transport om onze rijbewijzen te verlengen na 5 jaar. Mede overbeladen met al het papierwerk en de 600 stempels wat hiermee gemoeid is.
Primair hier in Thailand is een ogen test. Deze bestaat uit zo'n boek om te zien of je kleuren blind bent.
Dat is alles. Wanneer je dat niet haalt, hoef je niet eens voor de rest op te gaan. Je bent ongeschikt verklaard om te kunnen deelnemen aan het verkeer.
Wederom een " mai pen rai", voor de eerlijke Thai, want dan koop je gewoon een rijbewijs. Een verzekering afsluiten wordt toch niet gedaan, dus wat zou het "bomme"?.......
"Als het je tijd niet is...nou dan is het je tijd niet", volgens Buddha.
Op gaan voor de rest om op eerlijke wijze aan een rijbewijs te komen, betekent...een uurtje naar een video kijken wat je vertelt dat je opzij moet voor een ambulance. Dat je moet stoppen bij een zebrapad wanneer mensen bezig zijn om over te steken...etc..etc....allemaal in de thaise taal met her en der wat engelse ondertiteling voor ons " farangs" [buitenlanders]. Normale zaken zou je zeggen wanneer je de beelden ziet, doch niet voor de Thai, hebben jullie inmiddels begrepen.
Afrijden , dus het practische examen wordt achter het gebouw gedaan op een grote parkeerplaats.
Het moment dat je beslist niet op de gemarkeerde weg moet letten, maar met hoofd achterover moet rijden om een roestig bord verstopt of ergens hoog in een boom te zien hangen.
Iedere deelnemer die afrijdt met een scooter, weet dat hij/zij een helm moet dragen. Dat mag een eierdopje zijn, een helm voor paardrijden of de fiets. Maakt ook niet uit of het los zit, mits het maar de naam helm draagt en op je hoofd balanceert.
Volgens de wet hoeft alleen de bestuurder een helm te dragen. Dus wanneer het hele gezin ook op die ene scooter zit mag je hopen dat er niets gebeurd, wanneer zij langs sjezen.
Enfin, wanneer iedereen te horen heeft gekeregen dat ze geslaagd zijn, scheuren ze met gas handel helemaal voluit, zonder helm, terug naar het hoofd gebouw om hun pasje te halen.
Allemaal " mai pen rai".
Maar bij een verlenging hoef je niet de praktische test af te leggen en is die kleurentest dus primair. Dat is het belangrijkste dus, of je uberhaupt verder mag of niet. Ook al heb je 40 jaar ervaring buiten Thailand en kan je het rode licht van het groene licht onderscheiden....het maakt niets uit. Haal je die test niet dan ben je ongeschikt verklaard.
Tja en nu komt het waar dit verhaal omdraait....Manlief is kleurenblind. Wij zijn ook van die mensen die in principe alles keurig boven de tafel willen spelen. Maar er zijn van die momenten dat je na de zoveelste afwijzing bij de medische keuring toch maar een medisch bewijs koopt. voor hooguit een euro.
Dus ook bij de verlenging dan maar zo'n bewijs kopen.
Nou gelukkig was het maar een euro, want ineens was die verklaring niet nodig. Ze zouden de test ter plekke doen.
Je snapt het. Wij knepen hem. Ons scenario was dat ik als een Siamese tweeling mij aan Manlief vast zou klampen en alles enigzins cryptisch in het Nederlands zou voorzeggen.
Een paar buitenlandse heren waren hem al voor gegaan.......en wij maar wachten en wachten. Ineens werden wij geroepen, moesten betalen, pasfotootje erbij en hoppa we stonden buiten met de rijbewijzen voor auto en motor.
We hebben maar verder niets gevraagd of gezegd. Wel even door een Thaise vriendin laten controleren of de rijbewijzen echt waren....
Hup gauw weg van dat terrein....maar wel met beleid rijdend en een goede motor helm die vast zit, op ons hoofd.
"The Department of Transport" .
Heerlijk op de scooters dat wij gewend zijn. Niet over de drukke weg, maar wij nemen graag " the scenic route ".
Deze weg slingert enigzins door de natuur, parallel aan het kanaal, dat slechts herkenbaar is door een bruggetje her en der, want het staat verder vol met riet en waterplanten. Langs kampongs met nog slapende honden op de weg, grazende los gelaten koeien in de berm. Een vreet schuurtje her en der die de sate's al op het vuur heeft staan. Een vredig tafreel.
Langs rijstevelden, waar de ooievaars en ibissen al druk bezig zijn om ook te kijken of ze een graantje mee kunnen pikken. Ook dit een vredig tafreel.
...Maar daar blijft het bij want jezelf vredig willen voelen en 1 met de natuur ook op deze landelijke weg, is onbegonnen werk. Ogen heb je zelfs in je achterhoofd nodig.
De Thai sloft en is niet vooruit te branden, wanneer hij/zij de benenwagen moet gebruiken, maar geef de Thai een gaspedaal, tja dan slaan alle stoppen door. Op welke weg dan ook. Men denkt continu op een race circuit te zitten.
Antipiceren in het verkeer hebben zij nog nooit van gehoord.......Hebben zij ook nooit geleerd. Verkeerslessen in de praktijk doet men niet en is niet verplicht. Dus naar verkeersborden kijken...ook niet. Wanneer mogelijk worden eveneens stoplichten genegeerd. Moet allemaal kunnen.
Vrolijk halen ze je in de bochten, in, zelfs, al kan men het tegemoet komende verkeer niet zien. Vrolijk halen zij je in, ook al zien ze wel tegemoet komend verkeer. Geen probleem ze snijden je graag af..." mai pen rai" [ maakt niet uit].
Het zijn meestal de auto's met open laadbak waar achterin zelfs nog 12 man los zit, hangt of staat, die helemaal geen weet hebben waar zij mee bezig zijn.
Wil men net die zijstraat aan de rechterkant in, die 5 kilometer verder ligt, alleen moeilijk te bereiken is wegens een middenberm.... . Ook al is de U-turn 10 meter verder....
" Mai pen rai", men rijdt gewoon tegen het verkeer in en verwacht simpel weg dat jij soms met gevaar voor eigen leven uitwijkt. Zolang de Thai zijn richting aanwijzer uit heeft staan of zijn alarm lichten heeft knipperen, is alles in hun beleving geoorloofd en volgens de regels.
Dubbel parkeren op drukke punten want 5 meter lopen is al zwaar....alles is " mai pen rai".
Goed wij tuffen verder door het oude dorpje richting spoor. De slagbomen gaan omlaag. Wij weten allen waarom....behalve de Thai.
Geen 1 wacht keurig totdat de trein die toeterend zijn aanwezigheid aangeeft, gepasseerd is. Stoppen is pas wanneer de trein zo'n beetje bovenop je is, en dan staat iedereen even stil breed uit over de weg. Het lijkt dan ineens een 1 richtings verkeer weg in mijn beleving want waneer wij dan eindelijk op kunnen trekken moet het stapvoets omdat het hele verkeer die ons tegemoet komt op ons weg helft is.
Wij gaan vrolijk verder. [Het afsnijden met inhalen terwijl het niet kan, tegen het verkeer in, overbeladen auto's, 180 km per uur rijden op een weg waar duidelijk maar 30 km staat aangegeven....links en rechts inhalen en maar gas blijven geven... Dit alles is gewoon een "weet je" waar je rekening mee moet houden.
Doch alles met een glimlach. Korte lontjes kent men hier niet. Het hebben van dat soort lontjes laten zij graag aan ons over.
Men neigt te zeggen dat de Thaien aso's zijn in het verkeer. Dat zijn ze ook in de beleving van menig buitenlander, maar je kunt het hun eigenlijk niet kwalijk nemen. Men krijgt hier geen verplichte lessen in de praktijk en verder zoals ieder mens neigt te doen, is het 1 en ander aan de laars lappen ook een sport.
Wij bereiken de Department of Transport om onze rijbewijzen te verlengen na 5 jaar. Mede overbeladen met al het papierwerk en de 600 stempels wat hiermee gemoeid is.
Primair hier in Thailand is een ogen test. Deze bestaat uit zo'n boek om te zien of je kleuren blind bent.
Dat is alles. Wanneer je dat niet haalt, hoef je niet eens voor de rest op te gaan. Je bent ongeschikt verklaard om te kunnen deelnemen aan het verkeer.
Wederom een " mai pen rai", voor de eerlijke Thai, want dan koop je gewoon een rijbewijs. Een verzekering afsluiten wordt toch niet gedaan, dus wat zou het "bomme"?.......
"Als het je tijd niet is...nou dan is het je tijd niet", volgens Buddha.
Op gaan voor de rest om op eerlijke wijze aan een rijbewijs te komen, betekent...een uurtje naar een video kijken wat je vertelt dat je opzij moet voor een ambulance. Dat je moet stoppen bij een zebrapad wanneer mensen bezig zijn om over te steken...etc..etc....allemaal in de thaise taal met her en der wat engelse ondertiteling voor ons " farangs" [buitenlanders]. Normale zaken zou je zeggen wanneer je de beelden ziet, doch niet voor de Thai, hebben jullie inmiddels begrepen.
Afrijden , dus het practische examen wordt achter het gebouw gedaan op een grote parkeerplaats.
Het moment dat je beslist niet op de gemarkeerde weg moet letten, maar met hoofd achterover moet rijden om een roestig bord verstopt of ergens hoog in een boom te zien hangen.
Iedere deelnemer die afrijdt met een scooter, weet dat hij/zij een helm moet dragen. Dat mag een eierdopje zijn, een helm voor paardrijden of de fiets. Maakt ook niet uit of het los zit, mits het maar de naam helm draagt en op je hoofd balanceert.
Volgens de wet hoeft alleen de bestuurder een helm te dragen. Dus wanneer het hele gezin ook op die ene scooter zit mag je hopen dat er niets gebeurd, wanneer zij langs sjezen.
Enfin, wanneer iedereen te horen heeft gekeregen dat ze geslaagd zijn, scheuren ze met gas handel helemaal voluit, zonder helm, terug naar het hoofd gebouw om hun pasje te halen.
Allemaal " mai pen rai".
Maar bij een verlenging hoef je niet de praktische test af te leggen en is die kleurentest dus primair. Dat is het belangrijkste dus, of je uberhaupt verder mag of niet. Ook al heb je 40 jaar ervaring buiten Thailand en kan je het rode licht van het groene licht onderscheiden....het maakt niets uit. Haal je die test niet dan ben je ongeschikt verklaard.
Tja en nu komt het waar dit verhaal omdraait....Manlief is kleurenblind. Wij zijn ook van die mensen die in principe alles keurig boven de tafel willen spelen. Maar er zijn van die momenten dat je na de zoveelste afwijzing bij de medische keuring toch maar een medisch bewijs koopt. voor hooguit een euro.
Dus ook bij de verlenging dan maar zo'n bewijs kopen.
Nou gelukkig was het maar een euro, want ineens was die verklaring niet nodig. Ze zouden de test ter plekke doen.
Je snapt het. Wij knepen hem. Ons scenario was dat ik als een Siamese tweeling mij aan Manlief vast zou klampen en alles enigzins cryptisch in het Nederlands zou voorzeggen.
Een paar buitenlandse heren waren hem al voor gegaan.......en wij maar wachten en wachten. Ineens werden wij geroepen, moesten betalen, pasfotootje erbij en hoppa we stonden buiten met de rijbewijzen voor auto en motor.
We hebben maar verder niets gevraagd of gezegd. Wel even door een Thaise vriendin laten controleren of de rijbewijzen echt waren....
Hup gauw weg van dat terrein....maar wel met beleid rijdend en een goede motor helm die vast zit, op ons hoofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten