Weer in het gareel.

Sinds gisterenavond zijn Mar en ik weer terug van weggeweest.
Een paar dagen Kuala Lumpur heeft ons allen goed gedaan, na alle zorgelijke maanden die wij gehad hebben.

 Gezellig logeren bij Robert en Ellen en eindelijk een paar behoorlijke onderonsjes met Guus kunnen hebben.

Hij heeft mij beloofd dat hij niet alleen overdag zal slapen, maar s'nachts ook een uurtje extra aan zijn ouders zal geven.
Waarachtig , die belofte is hij, zo heb ik vanochtend van Ellen begrepen, nagekomen. Dus ik hoop dat hij het erin houdt.

Uiteraard verliep de reis goed.
 Nou ja niet helemaal zoals ik het zou wensen, maar toch ben ik weer veilig thuis aangekomen.

Wel wat flesjes ketjap manis armer helaas.
 Het voordeel van Maleisie is dat je er ook veel Indonesische producten kunt kopen. Dus wat ingeslagen ook voor anderen uiteraard. Helaas lukt dat niet helemaal , wanneer je slechts handbaggage bij je hebt, wat in ons geval was.
Van mijn koffertje bleef de security af.[ Dus mijn ketjap en sambal waren veilig].  Maar Mar zijn koffer moest open. Hij had namelijk ook wat gewichten mee genomen om in een verloren uurtje wat te kunnen oefenen.
Daar was de security man niet zo happy mee. Of beter gezegd...hij wel happy en wij niet. Enfin zijn baas erbij geroepen...en ja hoor ze mochten weer terug in de koffer, alleen de ketjap niet.
Een hele goeie security man natuurlijk, en regels zijn regels. Maar hij kan als bijbaan nu zelf een tokootje beginnen.

Zo langzamerhand weet iedereen dat ik niet van vliegen houd.Vooral niet met turbulentie.
Wat een vlucht !!
Zelfs mijn rustgevende tabletten vlogen van stress door de lucht .
Ik was blij op een gegeven moment dat de landing ingezet ging worden in Bangkok, en zelfs bij 6 kilometer hoogte heb ik het gevoel dat alles goed komt, en word ik rustig,  ook al had ik graag de knuppel over willen nemen. Ik rijd/vlieg graag mee namelijk.

Wat een welkom weer thuis.
De vogels, de hagedis/salamander allemaal blij om ons weer te zien denk ik.

Zelfs een huurder erweer bij.

Druk is hij bezig om zijn hangende nest te renoveren. Ieder jaar komt hij terug nu, om de boel op te knappen voordat zijn vrouw eraan komt.[ Links onder zie je zijn nest hangen].

De enige huurder die ik er gillend uitgegooid heb is de tokkae. De pitbull onder de hagedissen.
Hij zat op onze slaapkamer, en dacht blijkbaar, dat hij lekker tussen ons in kon liggen.
[ De foto die ik erbij doe is niet van mij. Mijn paniek was te groot om er een duidelijk beeld van te krijgen].

Ik heb een heilig respect voor alle dieren dat wel. Maar onder de hagedis familie vind ik de tokkae een doodeng beest om te zien.
Dus niet binnen en zeker niet op mijn slaapkamer alsjeblieft.

Na alle emoties, was het tijd voor mij om bij te komen met een flinke borrel en nog even nagenieten van al datgeen wat mij overkomen was....

"Morgen is er weer een dag, om in het gareel te komen".