Eindhoven - Hilversum.

De afgelopen week heeft de media zo'n beetje alles verteld en laten zien, over de ontwikkelingen wat de  MH 17 betreft.
Een grote ramp. Een ramp wat wij ons nog niet voor mogelijk konden houden. In die zin, dat mensen ook dit elkaar kunnen aandoen. Hoe klein of hoe groot het elkaar leed aandoen of verwensen ook is....er zijn helaas mensen die blijkbaar denken dat ze heel wat zijn wanneer ze anderen leed en verdriet aandoen.

Over de hele wereld gebeuren intens verdrietige dingen, die mensen elkaar moedwillig aandoen. Sommige zaken halen niet eens de krant meer, we zijn eraan gewend geraakt.

Maar dit is weer een voorbeeld van zo'n omvang, van zinloos geweld,  waar mensen toe in staat zijn.
Ook ik ben een mens, en heb uiteraard de berichtgeving nauw gevolgd. Het verdriet voor zoveel nabestaanden waar ze ook vandaan kwamen uit de wereld, is gewoon niet te bevatten.
Doordat velen van ons ook regelmatig vliegen, kan ik mij voorstellen dat de gedachte opkomt , " dit had ons persoonlijk ook kunnen overkomen."

Nu ga ik het niet hebben over wat er zou moeten gedaan worden, achter of voor de schermen. Ik denk dat wij daarin allemaal vrijwel hetzelfde denken.

Voor mij persoonlijk is het, binnen mijn mogelijkheden, in mijn hart en gedachten mee te rouwen met de nabestaanden.

Van Eindhoven naar Hilversum .

" We are bringing them home", hoorde ik regelmatig gezegd worden.

" Home", voor de vele Nederlanders die het niet overleefd hebben, doch tevens " home" voor de mensen van andere nationaliteiten die ook in dit vliegtuig zaten .

"HOME " , ...THUIS....waar rust en harmonie is. Weg uit het gebied, waar vijandigheid en disrespect naar andere mensen, die niet als medemens worden beschouwd, heerst, in al zijn facetten.

Van Eindhoven naar Hilversum.

Zoals te zien,  langs de weg en op de viaducten, stonden velen met mij in stilte om deze doden de laatste groet te geven.
Maar zoals velen heb ik me ook afgevraagd, waarom er ook mensen zijn die dan als een gek foto's gaan maken.
Kijken of het gelukt is om vervolgens weer over actief [ in mijn beleving ] de lens richting stoet te houden.

Wat is toch de achterliggende gedachten bij deze mensen ? Wat doe je  met deze foto's ? Wat / Wie wil je hiermee bereiken ? Voor wie maak je die foto's ?

Daarentegen zie ik ook de eenheid in ons allen.  Met elkaar als groep en land, opstaan tegen dit onrecht wat ons als mens is aangedaan door mede mensen.
Uit respect voor de doden, heb ik hen in stilte en via internet, op hun laatste reis gevolgd.

Van Eindhoven naar Hilversum.

Pesten ?

In Nederland wordt de laatste maanden/jaren heel veel gesproken over pesten op school. Kinderen die veelal negatieve dingen over andere kinderen zeggen, op facebook publiceren of op andere manieren die dingen [al of niet waar ] aan anderen vertellen over bepaalde kinderen. Vaak gaat het op een uiterst subtiele wijze. Gelukkig maar dat er meer openheid hierover ontstaat. Het zou je kind maar zijn .
Zelf vraag ik mij weleens af: "waarom doen die kinderen dat ? "

Zonder te claimen dat ik de wijsheid in pacht heb, denk ik weleens dat die kinderen anderen pesten omdat ze thuis geen aandacht krijgen, jaloers zijn, of een groot minderwaardigheidscomplex hebben en niet hebben geleerd om daar met anderen [ouders/ vrienden ] of medische specialisten over te praten. Dus de schuld van hun eigen onbehagen, bewust of onbewust, graag bij die ander leggen.

Helaas is dit verschijnsel niet tot kinderen beperkt. Ook sommige volwassenen blijken zich op een dergelijk niveau te bewegen. Persoonlijk vind ik dat heel triest, zowel voor de degene die het verhaal doet, degene over wie het verhaal gaat en degene aan wie het verhaal vervolgens gedaan wordt. Waarom vraagt de desbetreffende persoon niet direkt aan de betrokkenen het "waarom" of zegt hij/zij  niet tegen de persoon in kwestie "Ik snap niet wat je doet of zegt" ? . [Zo zou ik het tenminste aanpakken.]
In het gesprek dat die mensen met anderen aangaan, zou de aangesproken persoon wellicht denken : "hij/zij is zo aardig, vriendelijk en behulpzaam, dus het zal wel waar zijn wat hij/zij zegt".
Net als bij kinderen durven sommige aangesproken volwassenen ook niet duidelijk te zeggen dat ze dat niet geloven om vervolgens hun eigen mening te geven. Jammer en daardoor ook triest voor hen........

Uiteraard heeft een ieder het recht om zijn/haar persoonlijk gevoel naar iemand toe te hebben. Niemand kan met iedereen een hecht contact hebben. Mensen komen op je pad en mensen gaan er ook weer af. Niet iedereen hoeft je dus te liggen, om het maar zo te zeggen .
Uitpraten, communiceren met elkaar is volgens mij de manier waarop je met elkaar omgaat. Dat kan uiteraard best tot gevolg hebben dat een ieder vervolgens zijn eigen weg gaat. Maar dan kan je elkaar, ondanks de verschillen in inzicht, gewoon nog recht in de ogen blijven kijken.

Persoonlijk geloof ik niet in het  "met modder gooien" naar iemand , of iemand "door het slijk te halen"  .
In  het afgelopen jaar heb ik mij verbaasd over het feit dat mensen pertinente onwaarheden over andere mensen verkondigen. Het is eigenlijk onvoorstelbaar, maar het gebeurt !!!
Ik zou zeggen "wie de schoen past trekt hem aan", en hoop dat het dan ook gebeurt. Een mooie Engelse uitdrukking zegt in dit soort gevallen: "grow up" !

Ook bij mij zijn een aantal mensen, ook tijdens de afgelopen bijeenkomst van de NL. vereniging, naar mij toe gekomen met de mededeling dat haar/hem iets ter ore was gekomen en dat zij/hij dit eigenlijk niet kon plaatsen. Ik vind dit moed tonen om het bij de bron te verifieren. Ik kon op dat moment, mijn kant van het verhaal vertellen. Wat het onderwerp is, is in dit verband helemaal niet belangrijk. Een laster campagne houden tegen mensen, is namelijk nooit mijn ding geweest. Ik vind dat je altijd met elkaar als volwassenen door 1 deur moet kunnen gaan.

Ik wil hier zeggen ,"Chapeau " aan de mensen die het belangrijk vonden en vinden om het bij de bron te controleren.
Deze volwassen mensen, die iets verteld hebben gekregen over een ander persoon, hebben blijkbaar de kracht om bij zichzelf te rade te gaan en te toetsen of datgene dat er gezegd wordt wel waar is.
Ongetwijfeld zijn er anderen die het klakkeloos aannemen, het allemaal wel interessant vinden of hun eigen mening over dat verhaal niet durven te geven. Eigenlijk gewoon zoals bij kinderen, waar ik het aan het begin over had.

Valt dit "kinderlijke gedoe van mensen op volwassen leeftijd" ook onder pesten of zie ik dat verkeerd ? Gelukkig kan ik zelf wel met negatieve verhalen omgaan. Maar, net als bij het pesten van/door kinderen, zijn er waarschijnlijk ook wel volwassenen die het heel moeilijk zullen vinden om hier mee om te gaan. Volgens mij moet een ieder, die zich daar mee bezighoudt of bij betrokken wordt, hier wel bij stil staan.