Geerfd van mijn vader, een paar lappen grond, zo vertelde mijn Thaise vriendin..
" Ja waar dan meis "?, vroeg ik.
" Weet ik niet precies. Ergens bij de berg in Khao Takiab. Maar er liggen ook nog 3 aangrenzende stukjes grond van anderen en 1 wil verkopen. Ik heb een brief gekregen van de Land Department als kennisgeving dat ze dat kavel voor de verkoop gaan opmeten.. Ik wil daarbij zijn. Ga alsjeblieft mee " !
Daar gingen wij dan. De legale,officiele papieren in de hand, met wel 100 stempels en krabbeltjes erop .
Het dorp leek wel uitgelopen, in mijn ogen. De andere grondbezitters waren er ook met aanhang, familie, buren, en vrienden.
De afdeling Land Department laat nog even op zich wachten, dus ik ga op een afstandje ergens zitten en aanschouw het tafreel.
Na veel beleefde woordjes en glimlachen heen en weer, dook iedereen zo'n beetje in z'n tas om de i-pads tevoorschijn te halen ! Kinderen , kleinkinderen en wat nog meer worden onder veel ohs en ahs bewonderd.
Dank betuigingen jegens haar vader, die ervoor had gezorgd dat zij ook een stukje grond hadden voor hun oude dag.
Voor 1 meneer was het iets teveel denk ik, dus hij ging op het terras een uiltje knappen, terwijl de dames er lustig op los kwetterden.
Het leek een complete reunie in mijn ogen i.p.v.een formele opmeting van een stuk grond..
" Wie is die dame" ? Vroeg een van de aanwezige aan mijn vriendin.
" Mijn vriendin.", antwoordde zij,
...en na breed glimlachen stond ik na een poos op om een stukje te gaan lopen..
" Wat gaat zij doen " ?
" Een stukje lopen " ?
" LOPEN !!!! Zo in de ZON ?????? Allemachtig wat een raar volk zijn die farangs toch " !
Als het kan wordt er in dit land geen meter gelopen. Dus toen de Land Department er eindelijk aankwam om te meten en paaltjes te plaatsen , werd de auto zo'n beetje iedere 5 meter verplaatst. Vijf mensen van de afdeling stapten uit , bedekt zo'n beetje tot hun ogen tegen de zon.
Foto's, meetlinten in de hand, terwijl er 3 loopjongens erom heen liepen om de boel te sjouwen en de parasol vast te houden . Zo doken zij allen de bush in. Aan de parasol punt kon je zien waar ze waren.
Iemand was gevraagd drinken te halen, Deze kwam op zijn scooter met 12 plastic zakjes gevuld met cola en ijs (i.p.v. de bij ons gebruikelijke flesjes), waaruit een rietje bungelde , al hangend links en rechts aan zijn stuur. Ook voor mij was een zakje.
De paaltjes worden her en der in de grond gestoken. De papieren worden weer eens goed bekeken. Er wordt even onderhandelt over de prijs van een omheining en men gaat tevreden na veel "gewai " en "sawadee ka's " weer op pad.
Laat ik ook eens mijn beste beentje voorzetten voor en bij mijn vriendin. Dus ik ging persoonlijk een ieder gedag zeggen.
" Ohhh.... Haa Naa Rak :-) "
Mijn vriendin tevreden. Zij weet nu welke stukken grond van haar zijn en waar. De anderen o.a. blij dat ze haar na jaren weer terug zien .
Dit alles nam een halve dag in beslag. Iets langer dan wij in Nederland zouden verwachten.......
Doch wij zeggen " Ook dit is Thailand " .
" Ja waar dan meis "?, vroeg ik.
" Weet ik niet precies. Ergens bij de berg in Khao Takiab. Maar er liggen ook nog 3 aangrenzende stukjes grond van anderen en 1 wil verkopen. Ik heb een brief gekregen van de Land Department als kennisgeving dat ze dat kavel voor de verkoop gaan opmeten.. Ik wil daarbij zijn. Ga alsjeblieft mee " !
Daar gingen wij dan. De legale,officiele papieren in de hand, met wel 100 stempels en krabbeltjes erop .
Het dorp leek wel uitgelopen, in mijn ogen. De andere grondbezitters waren er ook met aanhang, familie, buren, en vrienden.
De afdeling Land Department laat nog even op zich wachten, dus ik ga op een afstandje ergens zitten en aanschouw het tafreel.
Na veel beleefde woordjes en glimlachen heen en weer, dook iedereen zo'n beetje in z'n tas om de i-pads tevoorschijn te halen ! Kinderen , kleinkinderen en wat nog meer worden onder veel ohs en ahs bewonderd.
Dank betuigingen jegens haar vader, die ervoor had gezorgd dat zij ook een stukje grond hadden voor hun oude dag.
Voor 1 meneer was het iets teveel denk ik, dus hij ging op het terras een uiltje knappen, terwijl de dames er lustig op los kwetterden.
Het leek een complete reunie in mijn ogen i.p.v.een formele opmeting van een stuk grond..
" Wie is die dame" ? Vroeg een van de aanwezige aan mijn vriendin.
" Mijn vriendin.", antwoordde zij,
...en na breed glimlachen stond ik na een poos op om een stukje te gaan lopen..
" Wat gaat zij doen " ?
" Een stukje lopen " ?
" LOPEN !!!! Zo in de ZON ?????? Allemachtig wat een raar volk zijn die farangs toch " !
Als het kan wordt er in dit land geen meter gelopen. Dus toen de Land Department er eindelijk aankwam om te meten en paaltjes te plaatsen , werd de auto zo'n beetje iedere 5 meter verplaatst. Vijf mensen van de afdeling stapten uit , bedekt zo'n beetje tot hun ogen tegen de zon.
Foto's, meetlinten in de hand, terwijl er 3 loopjongens erom heen liepen om de boel te sjouwen en de parasol vast te houden . Zo doken zij allen de bush in. Aan de parasol punt kon je zien waar ze waren.
Iemand was gevraagd drinken te halen, Deze kwam op zijn scooter met 12 plastic zakjes gevuld met cola en ijs (i.p.v. de bij ons gebruikelijke flesjes), waaruit een rietje bungelde , al hangend links en rechts aan zijn stuur. Ook voor mij was een zakje.
De paaltjes worden her en der in de grond gestoken. De papieren worden weer eens goed bekeken. Er wordt even onderhandelt over de prijs van een omheining en men gaat tevreden na veel "gewai " en "sawadee ka's " weer op pad.
Laat ik ook eens mijn beste beentje voorzetten voor en bij mijn vriendin. Dus ik ging persoonlijk een ieder gedag zeggen.
" Ohhh.... Haa Naa Rak :-) "
Mijn vriendin tevreden. Zij weet nu welke stukken grond van haar zijn en waar. De anderen o.a. blij dat ze haar na jaren weer terug zien .
Dit alles nam een halve dag in beslag. Iets langer dan wij in Nederland zouden verwachten.......
Doch wij zeggen " Ook dit is Thailand " .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten