HCM City [Saigon.]

Wat er allemaal in Vietnam te zien is, kan je " googelen ."  Ook dit land heeft een hoop meegemaakt. Zelf ben ik nu slechts een paar dagen in HCM City geweest. Ik heb uiteraard de nodige geschiedkundige gebouwen gezien, maar het gewoon mij op straat bevinden en het gewone leven te aanschouwen is mij persoonlijk meestal zoveel meer waard .
Aan de geschiedenis, en het leed wat vele mensen hebben ondergaan, kan helaas geen draai meer gegeven worden. Maar hoe is hun toekomst, en hoe zien zij dat ?
Het is een communistisch land. maar wel met een kapitalistische tint. Duidelijk ook te zien in Ho Chi Minh City.
Een land wat nog niet eens niet zolang geleden, een colonie van Frankrijk is geweest. Duidelijk te zien in de bouw, maar ook in de eetgewoontes van de mensen . Bij al hun noodles en rijstjes hoort een baguette.
Een stad waar in mijn beleving nog weinig auto's rijden. Maar miljoenen scooters.
Een brede weg, 1 van de aders in de stad kan het ene moment rustig zijn qua verkeer, maar het volgende moment is er een explosie van vooral scooters.

Ook een explosie wat geluid betreft. Iedereen rijdt kris, kras kruispunten over , allemaal rechtop , strak vooruit kijkend en maar toeteren.
Ik denk dat het grootste probleem van de mensen zou zijn ,  wanneer hun toeter het niet meer zou doen.
Wil je een straat oversteken, doe dat gerust via een zebrapad, alleen ziet men het hier als een versiering van de straat.
Als een Miss Marple, plu in de hand en omhoog, waag je de oversteek. Men rijdt nog net niet over jou heen, maar voordat je het in de gaten hebt ben je zo'n beetje verzwolgen door de scooters.

Ik ga ervan uit dat een ieder zijn ding doet in deze stad. Terrasjes overvol, met vooral jonge vietnameze mensen. Terrasjes waarvan wij zelfs zeggen, " oei dat is niet goedkoop om hier een kop koffie te drinken! " Want ook dat is wat je veel ziet. Koffie huisjes, stalletjes....Iedereen drinkt koffie !

Naast de miljoenen scooters, duizenden taxi's, en  honderden auto's, zie je tientallen rolls royces en anderhalve fiets. Verder loopt iedereen. Bestrating heel goed, stoepen fantastisch, . Alleen de Aziaat zou geen Aziaat zijn om daar broodwinning in te zien. Dus zo'n beetje iedere meter is  betaald scooter stalling.

Waar heerlijk vertoeven was, een rust ondanks de bedrijvigheid was in het postkantoor.Mooie granieten toonbanken .Prachtig  afgezet zo her en der met hout, dat net lijkt opgepoetst te zijn. Indrukwekkende mozaiek op de vloer . Schitterend gebouw en goed behouden.

 

..'tja en dan vertrek je weer......
Dat is tot tien tellen op het vliegveld...nee tot 100 !

Echt een georganiseerde chaos !!

Heel vriendelijk wordt je geholpen wanneer je eindelijk eens aan de beurt bent. Maar er zijn helaas bevolkings groepen uit ook ietwat andere communistische landen die het niet zo nauw  nemen en blijkbaar altijd haast hebben daar ze steeds met een blik van onbegrip, luid pratend in hun eigen taal vooraan willen staan en als eerste geholpen wensen te worden.

Doch met beleid van ons velen, hun met gebaren kunnen vertellen dat achteraan aansluiten wenselijk is.
Zodoende allemaal en wij dus ook onze vluchten kunnen halen .:-)

Kuala Lumpur " here we come " !

Paaltjes?

Geerfd van mijn vader, een paar lappen grond, zo vertelde mijn Thaise vriendin..
" Ja waar dan meis "?, vroeg ik.
" Weet ik niet precies. Ergens bij de berg in Khao Takiab. Maar er liggen ook nog 3 aangrenzende stukjes grond van anderen en 1 wil verkopen. Ik heb een brief gekregen van de Land Department als kennisgeving dat ze dat kavel voor de verkoop gaan opmeten.. Ik wil daarbij zijn. Ga alsjeblieft mee " !

Daar gingen wij dan. De legale,officiele papieren in de hand, met wel 100 stempels en krabbeltjes erop .
Het dorp leek wel uitgelopen, in mijn ogen. De andere grondbezitters waren er ook met aanhang, familie, buren, en vrienden.
De afdeling Land Department laat nog even op zich wachten, dus ik ga op een afstandje ergens zitten en aanschouw het tafreel.

Na veel beleefde woordjes en glimlachen heen en weer, dook iedereen zo'n beetje in z'n tas om de i-pads tevoorschijn te halen ! Kinderen , kleinkinderen en wat nog meer worden onder veel ohs en ahs bewonderd.
Dank betuigingen jegens haar vader, die ervoor had gezorgd dat zij ook een stukje grond hadden voor hun oude dag.
Voor 1 meneer was het iets teveel denk ik, dus hij ging op het terras  een uiltje knappen, terwijl de dames er lustig op los kwetterden.
Het leek een complete reunie in mijn ogen i.p.v.een formele opmeting van een stuk grond..

" Wie is die dame" ? Vroeg een van de aanwezige aan mijn vriendin.
" Mijn vriendin.", antwoordde zij,
...en na breed glimlachen stond ik na een poos op om een stukje te gaan lopen..
" Wat gaat zij doen " ?
" Een stukje lopen " ?
" LOPEN !!!! Zo in de ZON ?????? Allemachtig wat een raar volk zijn die farangs toch " !

Als het kan wordt er in dit land geen meter gelopen. Dus toen de Land Department er eindelijk aankwam om te meten en paaltjes te plaatsen , werd de auto zo'n beetje iedere 5 meter verplaatst. Vijf mensen van de afdeling stapten uit , bedekt zo'n beetje tot hun ogen tegen de zon.
Foto's, meetlinten in de hand, terwijl er 3 loopjongens erom heen liepen om de boel te sjouwen en de parasol vast te houden . Zo doken zij allen de bush in. Aan de parasol punt kon je zien waar ze waren.

Iemand was gevraagd drinken te halen, Deze  kwam op zijn scooter met 12 plastic zakjes gevuld met cola en ijs (i.p.v. de bij ons gebruikelijke flesjes), waaruit een rietje bungelde , al hangend links en rechts aan zijn stuur. Ook voor mij was een zakje.

De paaltjes worden her en der in de grond gestoken. De papieren worden weer eens goed bekeken. Er wordt even onderhandelt over de prijs van een omheining en men gaat tevreden na veel "gewai " en "sawadee ka's " weer op pad.
Laat ik ook eens mijn beste beentje voorzetten voor en bij mijn vriendin. Dus ik ging persoonlijk een ieder gedag zeggen.
" Ohhh.... Haa  Naa Rak :-) " 

Mijn vriendin tevreden. Zij weet nu welke stukken grond van haar zijn en waar. De anderen  o.a. blij dat ze haar na jaren weer terug zien .
Dit alles nam een halve dag in beslag. Iets langer dan wij in Nederland zouden verwachten.......
Doch wij zeggen " Ook dit is Thailand " .