Wanneer ik zo af en toe kook, voor ons beiden, is het een overheerlijke gehaktbal in jus met aardappelen en groente. Uiteraard stort ik mij ook eens op de varkenshaas, kipfilet en vis. Dit om mijn kook kunst machtig te blijven.
Meestal kookt Mar. In die zin, ...hij neemt het mee uit de stad. Heerlijk is het Thaise eten en af en toe wisselt hij het af met Indisch eten of pizza.
Soms hebben wij, vinden we, wat te vieren en storten wij ons op een chateaubriand.
Dan willen wij gewoon onze tanden in een goed stuk vlees zetten.
Via, via leerden wij een restaurant kennen die de heerlijkste chateaubriand bakte. Een lokale thaise tent zonder liflafjes. Een groot homp vlees op een schaal,[2 pers.] wat groente erom heen en wat friet of gepofte aardappel. Verse kruidenboter erbij om het af te maken. Allemaal geserveerd door een teer thais poppetje, die de scepter zwaait. Mee helpen mag niet en inmiddels weet zij dat we warme borden willen.
Om de maaltijd af te ronden, weet zij nu ook dat wij graag een "French koffie " willen.
"Same, same as Irish coffee, but no whiskey. We want instead Grand Marnier ka."
Waarachtig ze heeft het voor elkaar. Soms heeft ze geen slagroom.Dus belden wij even van te voren, dat we eraan kwamen, dan kon zij nog even gauw de slagroom gaan halen.
...en...wat gebeurt er ?....[wat zo vaak hier trouwens gebeurt]. Ben je ergens helemaal aan gewend, vaste klant en velen met ons. Is de tent/restaurant/winkel verdwenen.
Ineens zijn wij om het hand ! We moeten een nieuw restaurant voor onze chateaubriand vinden en dat is zoeken.
Nu zijn er fantastische restaurants in de stad, die wel een biefstuk serveren. Maar mis je toch iedere keer iets eraan.
Bediening te nonchelant. Teveel schilderijen op het bord waarbij je moeite hebt om datgeen te vinden wat je besteld hebt. Een klodder margarine op de gepofte aardappel. Allemaal ietwat irritaties waar je dan een hoop geld voor moet neerleggen.
Wanneer ik een rekening krijg dat zo'n beetje aangeeft alsof ik in Nederland heb gegeten, moet het wel helemaal af zijn en dat is het dan vaak niet.....
Her en der de chateaubriand gegeten en waarachtig "Carlo" heeft naast de prijzige rekening echt alles in huis !
Goed personeel, [mits hij aanwezig is]. De maaltijd is echt een feest bij hem.
Als toetje had hij de eerste keer geen Grand Marnier. " Ik ben een Italiaans restaurant en geen Frans restaurant ! " zei hij. Maar laat hij waarachtig toch een fles in huis hebben gehaald toen wij weer bij hem kwamen.
Carlo is wat duurder dan ons Thaise poppetje met haar "gooi en smijt werk". Maar de eerlijkheid gebiedt dat wij bij hem nu ook een voorafje nemen.
Het voorspel naar de chateaubriand toe. Dus verder zoeken naar een ander restaurant voor de chateaubriand doen wij niet meer.
Nu hoeven we alleen maar naar een reden te zoeken om iets te gaan vieren. In de praktijk is die snel gevonden.
Meestal kookt Mar. In die zin, ...hij neemt het mee uit de stad. Heerlijk is het Thaise eten en af en toe wisselt hij het af met Indisch eten of pizza.
Soms hebben wij, vinden we, wat te vieren en storten wij ons op een chateaubriand.
Dan willen wij gewoon onze tanden in een goed stuk vlees zetten.
Via, via leerden wij een restaurant kennen die de heerlijkste chateaubriand bakte. Een lokale thaise tent zonder liflafjes. Een groot homp vlees op een schaal,[2 pers.] wat groente erom heen en wat friet of gepofte aardappel. Verse kruidenboter erbij om het af te maken. Allemaal geserveerd door een teer thais poppetje, die de scepter zwaait. Mee helpen mag niet en inmiddels weet zij dat we warme borden willen.
Om de maaltijd af te ronden, weet zij nu ook dat wij graag een "French koffie " willen.
"Same, same as Irish coffee, but no whiskey. We want instead Grand Marnier ka."
Waarachtig ze heeft het voor elkaar. Soms heeft ze geen slagroom.Dus belden wij even van te voren, dat we eraan kwamen, dan kon zij nog even gauw de slagroom gaan halen.
...en...wat gebeurt er ?....[wat zo vaak hier trouwens gebeurt]. Ben je ergens helemaal aan gewend, vaste klant en velen met ons. Is de tent/restaurant/winkel verdwenen.
Ineens zijn wij om het hand ! We moeten een nieuw restaurant voor onze chateaubriand vinden en dat is zoeken.
Nu zijn er fantastische restaurants in de stad, die wel een biefstuk serveren. Maar mis je toch iedere keer iets eraan.
Bediening te nonchelant. Teveel schilderijen op het bord waarbij je moeite hebt om datgeen te vinden wat je besteld hebt. Een klodder margarine op de gepofte aardappel. Allemaal ietwat irritaties waar je dan een hoop geld voor moet neerleggen.
Wanneer ik een rekening krijg dat zo'n beetje aangeeft alsof ik in Nederland heb gegeten, moet het wel helemaal af zijn en dat is het dan vaak niet.....
Her en der de chateaubriand gegeten en waarachtig "Carlo" heeft naast de prijzige rekening echt alles in huis !
Goed personeel, [mits hij aanwezig is]. De maaltijd is echt een feest bij hem.
Als toetje had hij de eerste keer geen Grand Marnier. " Ik ben een Italiaans restaurant en geen Frans restaurant ! " zei hij. Maar laat hij waarachtig toch een fles in huis hebben gehaald toen wij weer bij hem kwamen.
Carlo is wat duurder dan ons Thaise poppetje met haar "gooi en smijt werk". Maar de eerlijkheid gebiedt dat wij bij hem nu ook een voorafje nemen.
Het voorspel naar de chateaubriand toe. Dus verder zoeken naar een ander restaurant voor de chateaubriand doen wij niet meer.
Nu hoeven we alleen maar naar een reden te zoeken om iets te gaan vieren. In de praktijk is die snel gevonden.
