Volgens velen hoor ik er nu bij ! Ik ben net 60 jaar geworden.
Een pracht leeftijd volgens menigeen.
Ik wil dit absoluut aannemen, ondanks het feit, dat ik het allemaal wel heel snel vind gaan.
Geen tijd om me te vervelen. Dus ook geen tijd de geraniums te kopen om er achter te gaan zitten.
Voordat ik het weet, is de dag alweer om en tijd om naar bed te gaan.
60 jaar en vrouw zijnde, is het ontvangen /aanhoren van de nodige raad.
Zwaaien met bovenarm gedrukt tegen je lijf. Zodat de huid van de bovenarm niet enthousiast meezwaait.
Rechtop blijven lopen. Alles zakt meer en meer in, behalve je tandvlees. Dus iets hards in de mond hoeft geen pindanootje te zijn. Het kan ook een afgebroken versleten kies zijn.
Ook al ben ik net uit de luiers, kan er ineens een dag komen dat ik er weer in moet.
Bij poseren van foto's je hand nonchelant onder de kaak, om de onderkinnen te camoufleren.
Maar vooral blijven lachen. Want ook al zijn we voor velen " ouwe koek," de houdbaarheids datum is niet verstreken. Daar vergissen sommigen zich weleens in !
Dus ik ga vrolijk verder en accepteer soms zuchtend, dat ik :
Er vaker uit moet s'nachts.
De letters steeds kleiner worden.
Langer nodig heb om me te fatsoeneren voor mijn vergrootglas spiegel.
Ik af en toe een takel nodig heb wanneer ik omhoog probeer te komen uit hurk stand.
Maar ik hoor erbij. Dus op naar de 61 jaar zou ik zeggen !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten