29 januari 2013

Erbij Horen

 

Volgens velen hoor ik er nu bij ! Ik ben net 60 jaar geworden.
Een pracht leeftijd volgens menigeen.
Ik wil dit absoluut aannemen, ondanks het feit, dat ik het allemaal wel heel snel vind gaan.
Geen tijd om me te vervelen. Dus ook geen tijd de geraniums te kopen om er achter te gaan zitten.
Voordat ik het weet, is de dag alweer om en tijd om naar bed te gaan.

60 jaar en vrouw zijnde, is het ontvangen /aanhoren van de nodige raad.

Zwaaien met bovenarm gedrukt tegen je lijf. Zodat de huid van de bovenarm niet enthousiast meezwaait.
Rechtop blijven lopen. Alles zakt meer en meer in, behalve je tandvlees. Dus iets hards in de mond hoeft geen pindanootje te zijn. Het kan ook een afgebroken versleten kies zijn.
Ook al ben ik net uit de luiers, kan er ineens een dag komen dat ik er weer in moet.
Bij poseren van foto's je hand nonchelant onder de kaak, om de onderkinnen te camoufleren.

Maar vooral blijven lachen. Want ook al zijn we voor velen " ouwe koek,"  de houdbaarheids datum is niet verstreken. Daar vergissen sommigen zich weleens in !

Dus ik ga vrolijk verder en accepteer soms zuchtend, dat ik :

Er vaker uit moet s'nachts.
De letters steeds kleiner worden.
Langer nodig heb om me te fatsoeneren voor mijn vergrootglas spiegel.
Ik af en toe een takel nodig heb wanneer ik omhoog probeer te komen uit hurk stand.

Maar ik hoor erbij. Dus op naar de 61 jaar zou ik zeggen !






10 januari 2013

17/12/2012 - 08/01/2013

Tijdens deze weken een heleboel hoogtepunten gekend !
Het bezoek aan Cairo waar Gertjan, Ineke en hun kinderen nu wonen. Het weer zien van Haiko en Bianca met hun 2 dametjes en daarna het huwelijk tussen Robert en Ellen !
Maar ik begin bij het begin........want eigenlijk waren er nog een paar hoogtepunten.

17 December 's avonds de lucht in richting Cairo, om een kleine week bij Gertjan, Ineke en de kleinkinderen te logeren.Van de politieke situatie niets gemerkt. Zoals Bangkok is ook Cairo een hele grote stad. [Maar wil wel even kwijt dat het voor heel veel mensen heel moeilijk zal gaan worden, dus ik onderschat de grote problemen niet.]
Genoten heb ik, van de kinderen en kleinkinderen.

"" Opa en oma Thailand zijn bij ons in  " i e e t j i p t "  "", zegt Suzanne.

Heerlijk om een blik te werpen op, waar zij wonen aan de grens van de woestijn, en uiteraard wat toeristische plekjes bekeken en opgesnoven.
Het is een geur van stof gemengd met etherische Oosterse olieen en kruiden.
Op een paard zitten ging nog net. De kamelen maar aan Ineke en Mar overgelaten. Dat is me te hoog.

Een moment met Ineke opstap, puur voor de boodschappen, maar ook zoiets geeft een beeld van hoe zij leven .De school, het kerstspel en kinder dag verblijf. Even een blik in hun leven daar.

Thee drinken in 't oudste thee huis en uiteraard aan de waterpijp met appeltjes smaak. Voor het eerst dat ik  vrouwen aan een waterpijp zag, dus wilde het eens proberen.

Ook al had ik zwemspullen en teenslippers bij mij, geen haar op mijn hoofd om ergens een duik te nemen. Het was er al behoorlijk fris. 18 graden overdag.

....een voorproefje wat komen zou......................................
Met z'n allen vlogen wij op 25 December naar Nederland. Want in Enschede zou op 28 December een bijzondere gebeurtenis plaats vinden, waar wij als familie natuurlijk bij aanwezig wilden zijn.

25 tot 26 December ging ieder zijn eigen weg. Mar en ik naar Haiko en Bianca, in Amstelveen.  Gertjan en Ineke met kinders naar haar ouders richting Breda.
Robert en Ellen waren al eerder geland in Nederland en verbleven bij haar ouders in de buurt van Enschede.
Zalige kerstdagen gehad met echt Nederlands voedsel,ondanks een vlucht van 5 uur net achter mijn kiezen.

" euopaaah ?......eeeeuuuuopah ! " riep Lisa van 2.

Wanneer we spontaan even skypen is het vaak een tijdstip dat Mar in de stad zit. Het kind was gewoon blij dat hij er nu bij was en niet in de winkels was blijven hangen denk ik. [Als ze vroeg naar " euopah" moest ik meestal zeggen dat hij boodschappen was gaan doen.]

27 December vroeg uit de veren en richting Enschede. Dit deden we wel via Hilversum.Bij een vriendin daar hing mijn dikke winterjas. Zonder mijn winterjas [voor Rusland toendertijd] zou ik het niet hebben overleefd .Wat was het koud !
Uiteraard nog wat verplichte boodschapjes gedaan en toen door, naar Lonneke, waar de ouders van Ellen wonen.

28 December. De bruiloft.



De broers aan beide zijden de getuigen.
Een fantastisch feest, was het die dag.Een feest wat doorging tot in de vroege uurtjes van de volgende dag.
Maar KOUD !!!!!!!!! Overal zacht winter weer, alleen net daar in die streek bitter koud.

29 December terug naar Amstelveen tot 31 December. Plannetjes in ons hoofd om nog gezellig met al die kleintjes naar Artis te gaan etc....etc....

31 December vierden de jongelui oud en nieuw in Amstelveen. Daar wilden wij als "oudjes" niet bij aanwezig zijn. Ze zien elkaar al zo weinig, en dan geniet ik als ze gewoon met elkaar zijn.
Mar en ik zijn gezellig oud en nieuw gaan vieren bij hele goede vrienden in Assen.

1 Januari aan het einde van de dag weer in Amstelveen, tot 7 Januari.
De hoogtepunten gehad, en nu genieten van de laatste week met de afspraken die wij alsnog hadden besproken.

2 Januari. Kuchen, sniffen, hoesten, Warm en dan koud. Het hield niet op! Echt iedereen op Mar en Suzanne na had het te pakken. De verkoudheid/griep, was jammer genoeg ons niet voorbij gegaan.We kwamen niet verder dan de bank, keukenstoel of bed.

7 Januari als zombies stapten menigeen van ons weer in het vliegtuig om naar huis te gaan. Gelukkig inmiddels weer vrijwel geheel hersteld.