Bezoek in de " lichtjes" maand

...en toen werd het December.
 Een drukke maand voor velen.
Een hoop georganiseer voor sommigen , maar vooral plezier met de buitenlandse gasten die wij hier in HuaHin mochten verwelkomen.

Aller eerst kwam Karin Bloemen. Wat een plezier hebben wij allen toch gehad en vooral genoten van haar liedjes en scetches.Het blijft knap hoe mensen kunnen inspelen op situaties elders.

'Tja en toen kwam op zijn weg terug naar Spanje, Sinterklaas nog even aan voor ons kleine en grote kinderen.Hij was uitermate tevreden, daar er helemaal geen stoute kinderen hier waren.

...en voordat je het weet is het Kerst en Oud en Nieuw.
Daar ik in de tropen tussen de palmbomen woon, heb ik wat meer tijd nodig om in die stemming te komen. Dus op de dag van de Sint, kroop ik al in de kerst dozen. Het heeft ook zijn voordeel dat Gertjan/Ineke met de kinderen verhuisd zijn en de nodige zaken zoals 2 kerstbomen bij ons hier achter hebben gelaten.
Ik was in de stemming, ging nog een lading lampjes kopen. Ik was er klaar voor !
Mijn hulp zou mij helpen. Ik keurig de langste verlengsnoer gepakt, met de meeste mogelijkheden, als het maar veilig is zo gezegd.... Maar zoiets hoeft in Thailand niet !

Allereerst uit de verpakking , alles wat krom is weer recht gebogen. Lampjes die er naast liggen worden op gevoel gewoon erin gedrukt.Deze lampjes bestaan gewoon uit 2 draadjes aan het uiteinde.

Goed, aan de slag.....en mijn hulp maar weer een lichtjessnoer pakken, terwijl naar mijn idee het toch niet meer kon. Maar daar hebben Thaien iets op gevonden hoor !Die stapelen gewoon stekker op stekker in het verleng snoer .  Dat is te zien aan de foto....echt nooit geweten !

Ik speelde het zo veilig voor elkaar dat mijn haren niet in shock recht op gingen staan ! De lampen branden niet wanneer ik weg ben. Maar ik vind de 3 kerstbomen wel heel gezellig staan.

1  bij de carport .                                                                                        1 in de sala .

                                                         1 op het terras.
                                                                          

 Dus nu rest mij nog te zeggen dat ik hoop dat een ieder van jullie ook
 fijne kerstdagen zal hebben en een goed uiteinde van 2013 naar een goed begin van 2014.

Met elkaar delen.

We hebben een nieuw winkel centrum om de hoek ! Het heet "Venezia".
Op een bepaalde manier hebben sommige landen het gevoel dat ze iets missen als ze niet een stukje Europa in hun land hebben staan. Thailand is er eentje van ! Dat men met de tijd mee wil, kan ik, welliswaar met weemoed, begrijpen. Authentieke straatjes met een wirwar aan huisjes en toko's gaan tegen de vlakte, om plaats te maken voor " skyscrapers" en de zoveelste " shopping Mall ".De mensen die eerst voor hun huisje op straat een zithoek creeerden en daarop naar de tig hoeveelheid aan soaps met elkaar keken, zitten nu in een blokkendoos onder het genot van een fan en TL-verlichting. De dames van plezier net buiten de barretjes die je vriendelijk "welcome" heten, zijn er nog wel, maar zachtjes verdwijnen de barretjes om plaats te maken voor fluorizerende ruimtes met airco, waar ze bibberend van de kou aan een paal hangen, of ze staan zgn. op een bus te wachten. Want op straat werken is illegaal.

Enfin,..om terug te komen bij een stukje Europa, heeft men hier in de omstreek van HuaHin/Cha-am inmiddels een Zwitsers schapen farm met misschien wel 5 schapen. Een stukje Griekenland in de vorm van nog een Santorini, iets Marakesh achtig alhoewel dat niet Europees is.... 
[ Een ski baan met gluhwein boven op een besneeuwde nep heuvel zal ook vast vandaag of morgen bedacht en verwezenlijkt worden]........en nu dus Venezia.
Het trekt mij voor geen meter, op de speeltuin en de kinderboerderij na, wat leuk is voor de kleinkinderen wanneer ze komen logeren.
De Thaien zijn helemaal idolaat om dit alles en komen met bussen een weekendje langs. Op ieder bruggetje een foto, van haar en dan van hem, vingers in de lucht a la " V for the victory sign".
 In een gondel kunnen ze voor een gunst vermogen even op en neer, terwijl de thaise gondelier hun zo genaamd voortduwt. Hij hoopt uiteraard, dat niet de zoveelste "powercut" toeslaat en de kabel die het bootje doet varen stopt.

Maar goed ze zijn eventjes in Venezia, en daar gaat het allemaal om. Blijde gezichten alom.

Ook ik.

Er is een hele goede Villa Markt supermarkt in Venezia gekomen. Dat scheelt mij een eindje rijden de stad in, mocht ik de Macro eens over willen slaan.
Tevens heerlijk om even een drankje te drinken op 1 van de terrasjes en alles zo te aanschouwen.
Ik ben niet de enige. Menig Thai is ook neer gestreken en bestellen graag wat te eten. Er wordt spaghetti , stokbrood met knoflook en sla, lasagne, iets visserigs, pizza en clubsandwiches besteld.
3 mensen die aan die bewuste tafel zitten, met 7 grote bestellingen voor hun neus. Tafeltje erbij, kan zo maar in dit land, en daar worden de 7 grote borden op gezet. Men neme zelf een klein bordje en schept van alles wat op.
Toch wel heel bijzonder...zo anders...eigenlijk niets mis mee, daar ik ook graag prik van Mar's bord om ff te proeven. Wij zijn zo gewoon om datgeen te bestellen en het liefst met ons hele lichaam dat te verdedigen zodat niemand erbij kan. De Thai daarentegen zal overal wat vanaf prikken en driekwart in een zakje [de beroemde " doggiebag" ] mee nemen weer naar huis . Aziaten sowieso, bestellen van alles wat , zetten het in het midden en deelt met elkaar. De porties daarentegen zijn ook veel kleiner.

Dus ondanks het " viva la Venetia " iets Westers..... blijft een Thai een Thai.... deelt z'n eten onder het genot van de zoveelste foto met het " V" teken, daar deze bij elkaar bewonderd wordt op ieder zijn smartphone !

Kilometers !

Vandaag heerlijk weer ! De zon scheen volop. Niet te warm, dus wij hadden het plan bedacht om maar eens aan het einde van de dag 9 holes te lopen. De allerbeste tijd is s'ochtends vroeg, maar dat zijn de momenten dat ik me graag nog even omdraai om daarna van een goede nachtrust bij te komen in de sala met koffie en de krant.

Nu vond ik toch al dat het weer eens tijd werd om wat meer in beweging te komen.  Lopen deed ik altijd al graag, maar op een bepaalde manier heb ik hier steeds een excuus om het niet te doen....

De ene vriendin doet fiets vakanties door heel Nederland . Dan een andere vriendin die onlangs de Modder Wadden wandeling deed..heen en terug ! Nog niet bekomen van dit alles te lezen, gaat weer een andere vriendin de marathon in Singapore rennen en staat dan nog steeds recht op aan de "finish-line."....

Wat doe ik ???????

Fietsen..???  Geprobeerd....maar het is 1 bonk vals plat hier , of ik nu rechts of links af sla. Trouwens onlangs de fiets verkocht.

Rennen ..???  Heb ik al jaren geleden afgezworen, toen ik buiten adem aan de deur van een trein hing om alsnog in te kunnen stappen. Ik kreeg zo'n grote mond van de conducteur..Hij had helemaal gelijk, maar doordat ik zo aanmechtig was, kon ik niets terug zeggen. [ En je weet het vrouwen hebben graag het laatste woord.]

Wii-fitten...??? Sta ik boven op zo'n plankje mijn best te doen, en is het volgens de computer nog net niet goed genoeg.

Roeien...??? Vorige week dacht ik er even aan. Met een kayak door de regen geul aan het einde van de tuin, die  voor het eerst helemaal vol was gelopen . De laatste keer, is mij verteld, dat het zo heftig heeft geregend  in HuaHin was 23 jaar geleden .

Maar tegen de tijd dat ik ergens een kayak van stal haal is de zon weer uit en het water gezakt.

Lopen...???  Gewoon weer oppakken Nicolette, en dan achter zo'n balletje aan, maakt het des te meer afwisselend. Nou ik heb het geweten. Die bal heeft mij alle hoeken van de 9 holes laten zien !Nog nooit heb ik zoveel kilometers ineens weer gelopen zonder het zachtjes op te voeren. Ik kon nog net op het terras " bier met ijs " roepen voordat ik neer plofte in een stoel.


Toch in mijn achterhoofd zit echt een [b] engeltje te roepen dat ik het lopen weer moet oppakken. Bewegen is gezond en lopen vind ik nu eenmaal leuk !
Morgen een rustdag. Dat vraagt een lichaam ook.

Dinsdag begin ik serieus.... met lopen... in Bangkok ! :-)

Van de straat .

Ook ik zit op facebook. De kinderen en sommige vrienden zeiden ruim een jaar geleden , " Doe het nou ! Het is ook zo makkelijk om zeker qua foto's op de hoogte te blijven." Natuurlijk plaats ik ook zo af en toe wat....en dat " WAT" ging de laatste week over het weer. Na een drietal foto's en opmerkingen erover, had ik toegezegd er nietmeer over te beginnen.
Hier heb ik nog even groenlicht want dit is geen facebook. We zitten volop in het regenseizoen. De miezer dagen vind ik NAT, om het maar zo te zeggen. Ik heb liever een zon overgoten dag en dan tegen vijven in de middag mag het best met bakken naar beneden komen. Zo hard, dat zelfs de vissen onder het afdak gaan zitten !

Dit zijn de momenten dat ik van de straat ben want ruitenwissers op mijn helm heb ik helaas niet.

Maar wat ik echt te ver vond gaan is dat een krab het nodig vond om in het zwembad te willen verblijven.Dat ik hem eruit viste en de dreigende taal mijn kant uit, was hij het er niet mee eens denk ik.

Verder rommelen wij tussen de bedrijven wat aan. Het rommelen wat aan is nuttig, want het houdt in , dat wij steeds meer een plek kunnen geven aan de spullen die wij hebben. Ook de spullen die overbodig zijn komen in beeld. De een noemt het rommel, en de ander kan het gebruiken.
Nu hebben we  een website voor de Nederlanders die hier wonen . Dus daar van alles opgezet, maar ook op de Thaaise Markt Plaza. Onvoorstelbaar veel wordt daar op gekeken en gekocht blijkbaar. Hartstikke leuk zoiets.Op deze manier mensen van verschillende nationaliteiten leren kennen en blij kunnen maken.
Dus ook dit houdt mij van de straat , daar Mar het komen kijken en afhandelen  graag aan mij overlaat.

Wat mij ook momenteel van de straat houdt, is het "uit werken" van de ene ...en het " in werken" van de ander.
Ik heb wat pech met mijn hulpen momenteel. In die zin pech, dat mijn vertrouwen in hen is geschonden door wat akkefietjes die ik mee maak. Enfin zoiets moet zonder gezichts verlies benaderd worden. Dodelijk vermoeiend is dat. Wat tot gevolg heeft dat ik moet afstemmen met Mar wie er thuis is en wie niet. Maar goed, vandaag is een nieuwe hulp begonnen , en dan komt het inwerken ook weer om de hoek kijken.

Dan de Thaise conversatie les houdt ons wekelijks bezig .We zijn na bijna 4 jaar erweer aan begonnen. Ik werd het zat, dat ik eigenlijk niet verder kwam dan een dankje wel, of het is lekker, en nog wat van dat soort zinnetjes. Nu heb ik ook niet de behoefte om over de stand van zaken in de wereld te kunnen praten...maar ik wil meer dan die paar korte zinnen die ik inmiddels wel beheers.
De lessen gaan goed. Alhoewel het overhoren ervan is nog een onvoldoende, voor ons.
Dat betekent wel , dat ik juist nu de straat op moet om te oefenen. Inmiddels een paar tentjes ,waar ik sowieso vaste klant ben, gevonden, en  als ze maar " tsjaa..tsjaa.." [langzaam] terug spreken, ik antwoord kan geven, daar ik hen begrijp, en waarachtig na wat aanhouden begrijpen ze mij ook !

Dus nu het evenwicht vinden tussen " van de straat" en " op de straat ".
 Ik kom er wel.

De Bloedplaatjes !

'Tja mevrouw Franken..uw bloedplaatjes zijn ietwat verhoogd ? "
" Waar zou dat aan kunnen liggen ?"
" Heeft u teveel gewerkt de laatste week...wat gestrest geweest ? "
Nu kan ik wel een heel verhaal ophouden, dat het werk van een vrouw  nooit ophoudt...maar ik denk niet dat hij zit te wachten op zo'n antwoord.
Gestrest dan maar...????
" Ja "...dat vond ik ook weer zo'n zwak antwoord. In een flits zie ik mezelf in zwijm liggen terwijl iemand het reuk zout onder mijn neus houdt.
Dus toch maar " nee " gezegd, maar er wel bij verteld dat als het een " ja " zou zijn geweest , de bloedplaatjes veel hoger hadden moeten zijn .

Druk...druk...druk....
Als een princes in een roze regen cape,boodschappen doen op de scooter tijdens tropenbuien.
Loge's een paar keer. Heel erg gezellig.
Vliegen ! Ja daar gaat niet alleen mijn bloeddruk van omhoog , misschien ook de bloedplaatjes !
[Mar en ik gingen naar KualaLumpur gezellig een paar dagen logeren bij de jongste zoon en schoondochter.]
Even je emails nog nakijken voordat je vliegt...en lezen dat je middelste zoon midden in een pro Morsi demonstratie terecht kwam na het borrelen met vrienden in Cairo. Welliswaar op tijd vertrokken , maar niet optijd binnen, terwijl men na 21 uur nietmeer buiten mag zijn ! Hij schreef hoe onwerkelijk stil het in zijn wijk was en dat ik me vooral geen zorgen moest maken.
Dit zuchtend naast mij neer gelegd. Ik blijf moeder, maar hij is nu eenmaal 33 jaar. Zijn hand vasthouden kan ook nietmeer.
In Kuala Lumpur aangekomen met de afdruk van de gordel nog op mijn buik . Allemachtig wat een turbulente vlucht !
Toch heerlijk om Ellen en Robert weer te zien natuurlijk.
 Robert die regelmatig offshore moet voor zijn werk, vertelt dan nonchelant, dat de vracht naar het platform overvallen was door piraten!!!!!
Ik zie het helemaal voor mij. Blauw/wit gestreepte T-shirts, zwarte hoed met doodskop erop, en sabel tussen de tanden! Maar voordat mijn fantasie helemaal op hol ging, zei hij dat hijzelf niet op de vrachtboot zat. Dat deze piraten aanvallen op stille boten met slechts vracht. Dat het wel heel vervelend is voor het bedrijf waarvoor hij werkt. Uiteraard knik ik op zo'n moment meelevend ja. Toch blijf ik een moeder. Maar hij is 30 jaar en ook zijn hand kan ik niet meer vasthouden.
De oudste in Amstelveen houdt alles hopelijk op een laag pitje voor mij. Een file hier of daar vind ik prima te horen en kan ik behappen., maar over 6 maanden worden o.a. de bloedplaatjes weer geteld en dan wil ik dat ze binnen de grenzen zijn.

In de ban !

Ik ben in de ban van een plooi ! Dit kan echt niet ! Mijn oog valt er steeds op..en ik ben niet de enige !!!!
Het is maar een plooi, maar met mijn rijke fantasie maak ik er meer van ! Zijn dans partner blijft er sereen onder. Zij is niet onder de indruk, dus niet in de ban van.... want ze weet dat het bij de kleding dracht hoort. Het is een plooi.
Nu had ik toch sowieso het idee om 2 beelden te plaatsen tussen de planten. Twee traditionele dansers. Deze waren wat mij betreft de beste qua maat. Vanaf het terras moet je blik er net op kunnen vallen. Een extraatje tussen de bloeiende planten.

De struiken zijn welliswaar onlangs gesnoeid en zien er ietwat strak uit, maar op een gegeven moment zullen ze volop in bloei en er weelderig en kleurrijk bij staan.
Zoals bij de val van het Hof van Eden...wil ik dat ook deze  plooi  wegvalt. Niet achter een enkel vijgeblad maar achter een heeeeeeeele bos blaadjes....:)
De sjouwers, want die beelden zijn zwaar, kunnen qua geduld weer tot 10 tellen.De ene in het Thaais en de ander in het Nederlands.
" Een beetje naar achteren....een beetje meer naar rechts...nee toch maar naar links..." riep ik vanaf het terras.

Wij werden al in het begin vergeleken met de " fam Flodder" , omdat wij geen "4 wheel drive"  hebben. [Trouwens, wij hebben helemaal geen auto.] Wij tuffen overal langs op onze scooters.
 In plaats van dure tanks gevuld met water voor het zwembad aan laten rukken, toentertijd, hebben wij gewoon een week lang de tuinslang in het zwembad laten hangen. Toen was het ook vol, maar wel voor de helft van de prijs...en nu dit !!!!!
Ik wil geen verdere praatjes of gniffels achter een hand horen of zien, dus daarom de plooi achter de struiken/vijgebladen....iets naar achteren en naar links !


 De " naakte " foto.

In de tuin geplaatste foto.  

Vanaf het terras staan ze rechts op de foto.

Chateaubriand.

Wanneer ik zo af en toe kook, voor ons beiden, is het een overheerlijke gehaktbal in jus met aardappelen en groente. Uiteraard stort ik mij ook eens op de varkenshaas, kipfilet en vis. Dit om mijn kook kunst machtig te blijven.
Meestal kookt Mar. In die zin, ...hij neemt het mee uit de stad. Heerlijk is het Thaise eten  en af en toe wisselt hij het af met Indisch eten of pizza.
Soms hebben wij, vinden we, wat te vieren en storten wij ons op een chateaubriand.
Dan willen wij gewoon onze tanden in een goed stuk vlees zetten.
Via, via leerden wij een restaurant kennen die de heerlijkste chateaubriand bakte. Een lokale thaise tent zonder liflafjes. Een groot homp vlees op een schaal,[2 pers.] wat groente erom heen en wat friet of gepofte aardappel. Verse kruidenboter erbij om het af te maken. Allemaal geserveerd door een teer thais poppetje, die de scepter zwaait. Mee helpen mag niet en inmiddels weet zij dat we warme borden willen.
Om de maaltijd af te ronden, weet zij nu ook dat wij graag een "French koffie " willen.
"Same, same as Irish coffee, but no whiskey. We want instead Grand Marnier ka."
Waarachtig ze heeft het voor elkaar. Soms heeft ze geen slagroom.Dus belden wij even van te voren, dat we eraan kwamen, dan kon zij nog even gauw de slagroom gaan halen.

...en...wat gebeurt er ?....[wat zo vaak hier trouwens gebeurt]. Ben je ergens helemaal aan gewend, vaste klant en velen met ons. Is de tent/restaurant/winkel verdwenen.

Ineens zijn wij om het hand ! We moeten een nieuw restaurant voor onze chateaubriand vinden en dat is zoeken.
Nu zijn er fantastische restaurants in de stad, die wel een biefstuk serveren. Maar mis je toch iedere keer iets eraan.
Bediening te nonchelant. Teveel schilderijen op het bord waarbij je moeite hebt om datgeen te vinden wat je besteld hebt. Een klodder margarine op de gepofte aardappel. Allemaal ietwat irritaties waar je dan een hoop geld voor moet neerleggen.
Wanneer ik een rekening krijg dat zo'n beetje aangeeft alsof ik in Nederland heb gegeten, moet het wel helemaal af zijn en dat is het dan vaak niet.....
Her en der de chateaubriand gegeten en waarachtig "Carlo"  heeft  naast de prijzige rekening echt alles in huis !
Goed personeel, [mits hij aanwezig is]. De maaltijd is echt een feest bij hem.
Als toetje had hij de eerste keer geen Grand Marnier. " Ik ben een Italiaans restaurant en geen Frans restaurant ! " zei hij. Maar laat hij waarachtig toch een fles in huis hebben gehaald toen wij weer bij hem kwamen.
Carlo is wat duurder dan ons Thaise poppetje met haar "gooi en smijt werk". Maar de eerlijkheid gebiedt dat wij bij hem nu ook een voorafje nemen.
Het voorspel naar de chateaubriand toe. Dus verder zoeken naar een ander restaurant voor de chateaubriand doen wij niet meer.
Nu hoeven we alleen maar naar een reden te zoeken om iets te gaan vieren. In de praktijk is die snel gevonden.

Thuis !

Zondagmiddag met een heerlijk zonnetje zonder regen vertrokken uit Nederland....Ik denk dat die zon wel degelijk even wilde zeggen dat hij ook daar kan branden.Het was voor Nederlandse begrippen  namelijk warm.
Uitgezwaaid door Haiko en zijn 3 dames wat heel fijn was. Maar oh wat is en blijft het moeilijk om afscheid te moeten nemen van je kinderen en kleinkinderen.
Na een overwegend turbulente vlucht [een halve seresta minder mee te sjouwen de volgende keer..] moest ik in Cairo overstappen.
Ik had begrepen dat het in Cairo, 52 graden celcius  overdag was,  in de schaduw. Op het vliegveld gelukkig iets koeler.
Door "transit" , en dan dommetje spelen omdat  "security" geld wenste te innen. Doordat ik steeds iets luider ging vragen wat het probleem was en mijn tas binnenste buiten keerde,  wisten ze niet hoe snel ze mij erdoor heen moesten laten.
Wachten voor de volgende vlucht richting Bangkok. Een moment dat je heel dichtbij maar ook weer zo ver weg zit van Gertjan, Ineke en de kleinkinderen.
Aan de ene kant wil ik gewoon weer naar huis, maar aan de andere kant zou ik best weer een paar dagen willen logeren.
Nog ruim 8 uur vliegen en ik land in Bangkok, waar Mar mij o.a. gezellig binnen zwaait.
Wat een genot om thuis te zijn. Onderweg redelijk stil gezeten daar ik voor hier weer ietwat te warm gekleed was.
Thuis een groot omhaal gekregen. De padden bralden uit volle borst en de krekels probeerden hen te overstemmen.
Het regen seizoen is al aardig begonnen. Niet zo erg daar het hier warm water is wat uit de lucht valt.

Weer.

...Daar wil ik mee beginnen!

Ik ben welliswaar hier alweer af en aan 2 weken en heb nog een week te gaan.
In die 2 weken heb ik een paar uurtjes zon gekend en wanneer ik vandaag mee tel, 3 dagen saai droog ,wisselvallig weer.
Het is in mij beleving "nat, guur, winderig en koud."

"Oma Diehard " ben ik voor Lisa. [ Het oma Thailand lukt nog niet helemaal.]
Hele verhalen en als ik even niet goed oplet word ik toch wel duidelijk "oma Diehard " toe geroepen
 zodat ik weer bij de les ben.

Het is  uiteraard  genieten. De kleintjes die totaal niet eenkennig zijn wanneer ze mij weer zien. Alleen blij [vooral Lisa] dat ik toch weer benen heb. Iets wat zij normaliter niet op de skype ziet. Van top tot teen word ik opgenomen en helemaal tevreden lopen we hand in hand verder.

Evi is 1 jaar geworden. Iets wat natuurlijk gevierd moet worden, waar ik bij wilde zijn. Groot feest uiteraard. Nog het moment dat het papier en de doos mooier is dan het cadeau zelf.

Zolang ik maar gevoerde laarzen aan heb, geleende trui en sjaal, doorsta ik weer alles. Mijn boodschappen lijstje is al aardig afgewerkt.
Zelfs in Belgie waar ik bij Gea [en Ruud] logeerde heb ik het nodige in kunnen slaan.
Alleen het bord gevuld met stoppelbaard friet is niet op gegaan. Iets zo typisch Belgisch blijkbaar, dat ik toch ook wilde proberen. De groente en vlees eronder heb ik uiteraard keurig op gegeten.

Nog 1 week en ik ga weer naar huis.
Maar mocht ik weer in deze tijd naar Nederland komen, zal ik toch wat meer winterkleding mee moeten nemen.
Daarin heb ik me goed vergist. Wel veel kleding uiteraard bij me met mouwtjes etc. Maar nooit gedacht dat er nu nog vorst aan de grond zou komen een nacht en de gure natte kou overdag wanneer ik naar buiten wilde.

Primair.

Primair ben ik in Cairo voor de kinderen en kleinkinderen. Heerlijk om hen weer te zien en een deel van hun gezin te zijn.Zij hebben het hier ontzettend naar hun zin en naast het dagelijkse leven wat wij allemaal toch wel leiden, geniet ik als moeder/oma volop.

Zij wonen nu in een gewone wijk in Cairo. Een wijk waar iedereen die er iets te zoeken heeft kan komen..

Dus momenteel kom ik af en toe ogen tekort .Vanaf het dakterras aanschouw ik graag alles wat er zich beneden afspeelt.

 

 

Vijf keer per dag rammelt een kar , getrokken door een ezel door de straat.Deze is om aan te geven dat mocht je een lege gas fles hebben, hij een volle heeft.

Komt er een kar langs met een hoop geroep is het de sinasappel of watermeloenen man.

 Een dagje "shoppen" op de stoffen markt, via de gamma-achtige winkel.
Echt schitterend om daar te lopen en een deel te zijn van de mensen.Geen wit neus te bekennen.Dus wij hadden veel bijkijks, Mensen uitermate voorkomend en vriendelijk.
Allerlei stoffen te krijgen voor het maken van een feestjurk of tent, en alles wat er tussen zit.Mocht je iets op dat moment willen laten maken...geen probleem, kom maar over een uurtje/paar uurtjes terug.
Is het een bungalow tent met 4 ramen kan het ook. Het wordt in de smalle steegjes rustig even opgebouwd om te kijken of de naden recht zijn en de ramen niet scheef.

 

Een half uur is het rijden van het huis naar de stoffen markt  en als ik me ogen niet even dicht heb, mijn adem niet in de keel stokt...ik de lus los kan laten waar ik in hang...Dus niet sta te trillen als een rietje....heb ik hier een foto van  " the City of the dead." [Stad van de doden.]

Een begraafplaats waar men tussen de graven woont.Mensen die [financieel] onderaan de ladder staan. Doch alles netjes en met respect bijhouden. Huizen /winkeltjes gebouwd tussen de graven.Buiten kunnen zitten.Een stukje grond in plaats van 12 hoog op een flat wonen. Waarom niet?

Qua deelnemen in het  verkeer is Thailand een makkie vergeleken met hier.Al toeterend vliegen ze van de ene baan naar de andere baan 4 of 5  banen verder. Dan ineens weer een kar met ezel ontwijken. Mensen lopen ook rustig op de rijksweg of gaan in de middenberm een kraampje opzetten om fruit en uien te verkopen. Bussen die stoppen om mensen in te laten stappen op baan 3...onvoorstelbaar !
Gertjan zei al..." nog even mam en je komt thuis met een  six-pack, wegens het continu aanspannen van de buikspieren, terwijl je van links naar rechts schommelt. Een half uur in een taxi staat gelijk aan een uur op de sportschool."
Er telt maar 1 regel in het verkeer.....doet de chauffeur zijn raam omlaag met 80 km/uur en steekt hij zijn arm strak naar buiten samen met z'n bovenlijf zo'n beetje.....stopt iedereen  achter hem om hem erdoor te laten.
Een gouden regel die ik altijd zou toe passen mocht ik zelf een auto willen besturen !
Nee laat mij maar met m'n tasje achterin zitten en in de file strak voor me uit kijken terwijl ik de auto deuren nonchelant opslot gooi. Geblindeerde ramen kent men hier niet. Tot m'n neusharen ben ik aangekleed en ingepakt, maar dat schijnt al die glimlachende arabieren niet te deren . Doch zover wat ik al eerder zei, uitermate voorkomend en vriendelijk.Niet alle vrouwen zijn gesluierd of dragen hoofddoeken, maar ik denk dat het komt omdat mijn haar niet zwart is en het als een licht baken opvalt.
Niemand die mij aanraakt. Niemand die vervelend doet. Men komt eerder met een stoel aanrennen als ik even moet blijven staan.

De vorige keer was ik hier met Mar in December. [Voor het eerst.] Toen heb ik de toeristen dingetjes gedaan zoals de pyramide en de toeristen " sook." [markt.]
Deze heb ik nu echt links laten liggen en me gestort met hulp van Ineke op " shoppen/snuffelen" in Cairo waar de toerist niet komt. Dus niet in de verwesterde winkel centra.
Ik zou zo hier best even kunnen wonen ondanks al het zand en stof  in mijn holle kies.
Wat een heerlijk leven is dit toch...als je het wil zien .
Fantastisch avontuur !

April/Mei.

Terwijl ik aan dit bericht begin...begint het al aardig af te koelen. Het is momenteel slechts 33.5 graden celcius.
Mij hoor je niet klagen of zuchten, mits ik maar een bries voel en schaduw heb. Maar ik wil toegeven, zo gauw je in beweging bent, dan gutst het zweet uit ieder porie.
Het is heet ! Ik vind het niet benauwd ! Dat komt later wanneer het regen seizoen in alle hevigheid los barst.
De Thai loopt zuchtend rond. De hitte geeft ieder jaar weer genoeg gesprek stof.
Wij Westerlingen kleden ons luchtig. De Thai pakt zich helemaal in . Sokken, lange broek, jack en handschoenen.
Dat geeft meer gesprekstof.
Ja en dan heb je die Westerse enkeling die in het openbaar half bloot rond loopt.... dat geeft echt een hoop gesprekstof.
Dat vindt de Thai eigenlijk  " not done."
Verkoeling in het [zwem] water heeft ook weinig zin na weken warm weer. Zelfs de vissen in de vijver genieten van de ijsblokken die ik er af en toe even bij gooi.

Afgelopen Dinsdag hebben wij en velen met ons volop genoten van de " kroningsdag." De Nederlandse vereniging in HuaHin had het TOP voor elkaar. Een groot scherm en beamer...en we hebben het rechtstreeks kunnen volgen.
Een heerlijk buffet, oranje cake en uiteraard oranje bitter. De nodige kleine hapjes...maar vooral de samenhorigheid maakte het een sukses.

Net na Songkran, voelde ik mij niet zo goed. ...en ja hoor er was een niersteen gaan dwars liggen.Ik heb het 5 dagen aan gekeken.Veel water gedronken, gerold over de tegel vloer zo af en toe..maar toen de knoop door gehakt.
Afspraken gemaakt en 2 weken geleden alweer, is de steen verwijderd. Ik ben weer opgeknapt op een oprisping na .

Ik ben me nu gereed aan het maken voor mijn vetrek. 2 koffers liggen op bed in de logeerkamer. Al ingepakt, maar open gelaten want er zal nog wel 4 keer over gepakt moeten worden.De weeg schaal staat in de houding want op de gram wil ik 23 kilo per koffer meenemen.
De laatste spullen van Ineke/Gertjan en kinderen hoop ik nu allemaal mee te kunnen nemen.
Je snapt het al ...eerst naar Cairo 10 dagen en dan door naar Nederland. Ineke en Gertjan zijn verhuisd. Dus voor mij alle rede om hun nieuwe stek te bewonderen en nog belangrijker , iedereen weer even te zien.

Evi, de jongste wordt alweer 1 jaar. Dat feest wil ik meemaken in Amstelveen.
Hopelijk ook mogelijk om van alles te ondernemen met de kleintjes wat in December niet mogelijk was door griep/verkoudheden .

Hier de oudste, Susanne en jongste Evi,  kleinkinderen Van Der Marel samen.

Ik verheug mij er op. Kiezen even op elkaar wegens het vliegen waar ik nog steeds niet van houd, maar als ik dat niet doe, kom ik nergens, denk ik maar.

Het zijn even een paar zakelijke mededelingen [ lijkt het ] deze keer. Ik houd jullie op de hoogte.

Zo'n moment !

Er zijn van die momenten dat je van alles binnen 2 dagen  meemaakt in je leven.

Morgen is het " songkran." [ Het water festival....Thaais nieuwjaar!] Men viert 2 tot 7 dagen lang, feest. 1 hoogtij dag.... 13 April dat men elkaar nat spuit met water, en een goed nieuw jaar toewenst.
Dit feest  is altijd in de heetste maand,April .
Ook de dag dat onze kleinzoon Neil geboren werd en morgen alweer 2 jaar wordt.

Hele warme weken zo vlak voor het regen seizoen. Weken, dat je, al ga je boodschappen doen, altijd een flesje water bij je moet hebben.

De dieren zijn ook dorstig en warm. Dus menig vogel hangt aan het zwembad of drinkt uit de vijver.
Ook  slangen komen uit de heuvels. Ze hebben dorst. Dus je moet extra opletten als mens.
Daar deze ook nog eens in de groei zijn, laten ze menig velletje achter, voordat ze weer vertrekken.

Delen van de cobra huid die bij onsw in de tuin lagen..

Zo'n moment dat ik erachter kom dat ik te weinig van deze dieren afweet en maar in de leer ga !
Onze Gertjan en Ineke hebben hier hun huis verhuurd aan een dame die in slangen handelt. Zij verkoopt ze aan dierenliefhebbers, dus niet aan restaurants, zeg ik er maar even bij.
Ongeveer 80 slangen staan door het huis in hun kooien. Of liggen gezellig op bed... in de poezen mand...onder de kast, noem maar op!
De boomslangen hebben zich keurig als een veterdrop opgerold om een bezemsteel, maar de meesten liggen zoals deze python heerlijk in een bak met water.

Bij de ietwat giftige slangen blijf ik op afstand . Maar heb wel de geboorte van eentje meegemaakt. Interessant. Al een fel kereltje vind ik eerlijk gezegd !

Sommige slangen heeft deze dame al heel wat jaartjes...en delen graag het bed met haar. [Ik moet er niet aan denken...] Een Boa of 3 in bed is het laatste waar ik voor zou kiezen al gaf men mij geld toe.

Maar goed ieder zijn/haar idee hierover. Deze 2 zijn de gouden Boa's uit Myamar. Broer en zus. Vriendelijke beesten heb ik begrepen en bijzonder bijdehant. Hij heeft inmiddels van haar geleerd hoe je een deur moet open maken. Je hangt gewoon aan de knop en klaar is kees....en als de buitendeur open staat, kan je altijd de kip bij de buren gaan halen als snack !
Hij is wel wat zenuwachtig vandaag, want in de bak rechts, ligt zijn vrouw te baren.
Zodoende dacht ik maar eens een onderonsje met hem te hebben.

Verder vraagt hij veel aandacht van een andere Boa die ook graag op bed ligt. Maar zij heeft echt geen zin daar ze net een hele kip opheeft. Zie je de vorm van de kip zitten?

  Deze witte, schijnt het liefje van het huis te zijn, met prachtige blauwe ogen. Helaas had ze geen zin om die ogen te laten zien. Ze is zwanger en zal wel last van ochtend misselijkheid hebben.

Naast het maken van deze foto's heeft Francien, mij een hoop verteld over slangen.
Over de denkwijze van Boa's, maar ook van de "vipers." [De zeer giftige slangen.]
Het komt er toch op neer om te proberen er met een grote boog omheen te lopen. Veel geluid maken zodat ze weg schieten voordat je eraan komt. Slangen zullen je echt niet opzoeken, maar soms kom je elkaar tegen.
Vrouwen worden in de regel in hun voet /enkels gebeten en mannen in hun handen.
Dat komt omdat vrouwen om zich heen kijken en niet naar waar ze lopen.
Mannen kijken eerder omlaag, maar neigen het gevecht met zo'n beest aan te willen gaan. Daarom dit verschil in beten.

In ieder geval was vandaag ook zo'n moment dat ik het gevoel had dat ik alles, wat een normaal mens in maanden meemaakt, mij in twee dagen overkwam. .

STIL !

Het is nu stil in "Huize Marel." Sinds wij terug zijn vanuit Nederland hebben wij af en aan bezoek gehad. Heel gezellig allemaal. Ik denk alleen dat de dieren om ons heen het fijn vinden nu, dat ze het rijk weer alleen hebben.

De 2 kikkers vragen zich af of ze het kikker badje voor zichzelf hebben.

De hagedis is blij dat hij de bank op het terras met niemand meer hoeft te delen.

 

De tuin is nu echt helemaal af .....alleen

zal ik die verdwaalde, ontsnapte koe in de gaten moeten houden. Want ik wil niet dat mijn net geplaatste plantjes voor  toetje worden versleten.

Op wat elektra problemen en het leggen van nieuwe tegels her en der  na, zijn de kinderziektes eigenlijk voorbij.
Iniedergeval nu alle tijd om andere dingen te gaan overwegen en ondernemen.
Mar en ik hebben moeite om stil te zitten, ook al genieten wij volop van dit allemaal.

Het blijft zonder meer een plek met verrassingen in dit land.
De airco's die ineens warme lucht geven, terwijl het 30 graden plus is buiten.
De TV die het nietmeer doet, na de zoveelste "powercut". [Er zal wel wat door gebrand zijn.]
Het zwemwater dat groen werd, en wij erachter kwamen dat men en passant zijn lege plastic zakken ook maar in de buffertank gooide in plaats van in de vuilnisbak.

Ik ....vooral, zucht gewoon even wat harder, en blijf volop genieten.

Illegalen

Met sommige illegalen heb ik geen problemen, maar met anderen wel !

De DUIF ....ik word van deze illegalen hartstikke moe. Als konijnen gaan ze aan de gang en blijven aan de gang. Ze hebben tevens totaal geen respect voor hun woon omgeving. Ik heb hen niet gevraagd om in de nok te komen wonen, maar als je het wel doet, prima. Laat alleen niet teveel achter en houdt het netjes.
Nou dat doen ze dus niet.
De hele dag het gekoer en een grote puinhoop qua flatsen langs mijn buiten muren en tegels. In mijn beleving een a-sociaal gedrag.
Dus nu is het gewoon over en uit bij mij. Ze gaan maar gedwongen leren ergens in een boom te zitten.Ik ben het zat!

Twee keer per week heb ik een klusjes man. We helpen elkaar uit. Hij doet wat klusjes en houdt de tuin bij en ik zorg in feite dat hij een vast inkomen heeft. Beiden zijn wij gelukkig.

Vanmorgen vroeg aan hem gevraagd, om die duiven eruit te gooien, en de boel, zeg maar, dicht te timmeren dat ze er niet meer bijkonden.
Geen probleem.Dat zou hij doen......maar pas na tien uur.
" Tien uur !? "  ...zei ik .
" Ja, 10 uur. "

Ook al zijn het ongewenste illegalen, ze worden pas tegen tien uur wakker. Daarvoor moet en mag je ze niet storen.

Er zijn nog een hoop dingen die ik niet snap en niet hoef te begrijpen . Als de Thai vindt dat hij pas na tien uur de duiven mag verjagen, doet hij dat maar.

Nu weet ik dat ik deels in de natuur woon . Dat ik moet accepteren dat het ook hier een soort voorjaar is, en menig dakpan, nis, boom en perk wordt bewoond.
Ook dit geeft extra drukte en herrie, vooral  onder elkaar. Maar deze houden de boel op zekere hoogte gewoon netjes....en het is een plezier om de jonkies groot te zien worden.
Maar het is voor hen geen vast woon adres, en ze trekken op een enkele na verder. Het kroost vliegt uit, en ouders vinden 1 a 2 keer per jaar een gezin stichten, meer dan genoeg.

Ik heb slechts een paar afspraken hierover met mezelf wat illegalen betreft.
Geen duiven en niet bij mijin huis komen.

De thaise Beo, heeft de neiging om naar binnen te gaan. Dit is meer uit nieuwsgierigheid, maar je blijft gewoon van andermans spullen af . Ze zijn namelijk dol op glitter en versieren daar graag hun nesten mee . Dus ook hen moet ik af en toe in de gaten houden.
Al voor het derde jaar nu leg ik een stukje kerst slinger ergens nonchelant neer over een struik en daar nemen ze waarachtig genoegen mee. Dat hangt soms een stukje langs een dakpan omlaag en dat vind ik prima. Smaken verschillen nu eenmaal en echt troep geven deze vogels niet.

Zo zie je als je gewoon rekening met elkaar houdt, dan is het best uit te houden met elkaar hier 

Erbij Horen

 

Volgens velen hoor ik er nu bij ! Ik ben net 60 jaar geworden.
Een pracht leeftijd volgens menigeen.
Ik wil dit absoluut aannemen, ondanks het feit, dat ik het allemaal wel heel snel vind gaan.
Geen tijd om me te vervelen. Dus ook geen tijd de geraniums te kopen om er achter te gaan zitten.
Voordat ik het weet, is de dag alweer om en tijd om naar bed te gaan.

60 jaar en vrouw zijnde, is het ontvangen /aanhoren van de nodige raad.

Zwaaien met bovenarm gedrukt tegen je lijf. Zodat de huid van de bovenarm niet enthousiast meezwaait.
Rechtop blijven lopen. Alles zakt meer en meer in, behalve je tandvlees. Dus iets hards in de mond hoeft geen pindanootje te zijn. Het kan ook een afgebroken versleten kies zijn.
Ook al ben ik net uit de luiers, kan er ineens een dag komen dat ik er weer in moet.
Bij poseren van foto's je hand nonchelant onder de kaak, om de onderkinnen te camoufleren.

Maar vooral blijven lachen. Want ook al zijn we voor velen " ouwe koek,"  de houdbaarheids datum is niet verstreken. Daar vergissen sommigen zich weleens in !

Dus ik ga vrolijk verder en accepteer soms zuchtend, dat ik :

Er vaker uit moet s'nachts.
De letters steeds kleiner worden.
Langer nodig heb om me te fatsoeneren voor mijn vergrootglas spiegel.
Ik af en toe een takel nodig heb wanneer ik omhoog probeer te komen uit hurk stand.

Maar ik hoor erbij. Dus op naar de 61 jaar zou ik zeggen !