Cultuur verschillen.

We hebben er de mond vol van . Woon je als "gast" in een vreemd land, zal je je toch enigzins moeten aanpassen.
We kunnen er heftige discussies over hebben. Doch ,zeer zeker in Thailand, kunnen wij  proberen de gewoonte aan te nemen alles met een glimlach te benaderen.
Het heet hier niet voor niets "Het Land van de Glimlach."

Je geeft elkaar geen hand. Je doet een  "wai." In onze ogen lijkt het op een schietgebed, waarbij je een lichte buiging maakt.Nu zie je wel meer en meer Thaien,die veel in het Westen zijn geweest, een hand geven,maar het is niet gewoon.Vooral  in gebieden waar weinig westerlingen komen, raak je elkaar helemaal niet aan.
Je kleedt je fatsoenlijk. Dat is wel iets wat vele westerlingen heel moeilijk schijnen te vinden. Dus ook al ben je in een toeristische badplaats als HuaHin, loop je niet met blote borst rond, [zoals vele mannen doen] of met rok en bikini topje, want het staat zo luchtig. [Wat je vele vrouwens ziet doen.]De Thai gruwt hiervan, maar zal er helaas niets van zeggen en blijft glimlachen.

Nu heb ik een zeer dierbare Thaise vriendin.Ik heb haar leren kennen op Sakhalin. Joy woont nu in Maleisie, maar heeft haar jeugd doorgebracht  in HuaHin, en het ouderlijk huis is nog in bezit, ook al wonen haar moeder, broer, familie nu in Bangkok.
Zij  vroeg  mij wat weken geleden, of ze hier een aantal dagen mocht logeren, want ze wilde een plan gaan maken om het huis op te ruimen en t.z.t. te gaan laten opknappen.Zelf is zij ook zo bijzonder gastvrij en het is gewoon heerlijk om elkaar weer te zien. Haar man was voor zaken in Engeland dus, alle tijd om dit te ondernemen.
 Ik zeg geen "nee."
Logeerkamer aan kant, bed opgemaakt, extra toiletrol opgehangen. Je kent het wel. Leuk!
Maar wat ik me niet realiseerde, is dat het zo kan zijn dat de hele familie meekomt.
Moeders, broer met vrouw, en dochter.
...Dat is normaal in deze cultuur. Men vraagt het meestal wel, [de dag voor aankomst], maar verwacht een "uiteraard, natuurlijk... leuk," antwoord.
Dus nog een slaapkamer aan kant etc...etc....moet geen moeite zijn. Iets wat men niet van mij verwacht. Iets wat ik zelf doe. Want in feite helpt een ieder mee. Een Thai verwacht geen hotel behandeling.Het heeft meer te maken met het feit dat wij westerlingen het allemaal graag [over] georganiseerd hebben.
Enfin, is alles aan kant,ben ik hijgend terug met nog wat extra noodles en fruit van de Macro.Komt achteraf de helft toch maar niet!
Wat doe je dan? Glimlachen.

Een nieuwe hulp sinds vandaag! Je kunt hier niet zonder! Het heeft niets te maken, met een coloniaal, decadent leven.Het heeft te maken met overleven ! Want als je niet oppast, nemen de gecco's, motten, hagedissen het huis over.
Ik ben gevloerd! Met een brede glimlach en woordenboek uitgelegd dat toiletten niet met de afwasborstel worden schoongemaakt,de muffe vaatdoek geen theedoek is, en de natte dweil de ramen echt niet schoon krijgt.
Is het een smerig volk? Ja/Nee ! De meeste [laag geschoolden]hebben geen glazen ruiten.Douchen doe je in de sloot, een put gegraven, het toilet,en wat je niet meer wilt gewoon achter je neer gooien. Maakt niet uit waar het landt.

In feite waren wij niet veel anders 100 jaar geleden.Maar nu noemen wij dat een cultuur verschil, en vooral hier met een glimlach.

Eindelijk!

Ik ga jullie vervelen met de nodige foto's van de achtertuin.
Eindelijk is het zover!
Eindelijk zijn we af van het onkruid wat om de week gemaaid werd.
Vier dagen geleden zijn ze begonnen, nadat wij groen licht hadden gegeven.Er moest eerst zoveel wild groen eruit gegraven worden.Alles verder geegaliseerd worden,want de aarde lag nog van de bouw zelfs tegen de muur van de buren op.
Toen met krijt poeder werd een parcours uitgelegd voor het irrigatie systeem.Dat zit er inmiddels in, en als cobra's steken ze overal uit de grond.Daar aan wordt het systeem  gekoppeld.
Ter herinnering laat ik een foto zien van een toen vreemde grote put aan het einde van het zwembad.
[Cijfer wel even al het oranje weg...ja het is nog uit de voetbal tijd,een paar maanden geleden, maar ik heb het dus over die bak links achterin.]
Eindelijk staat er nu wat in ! Vanmorgen kwamen de gele palmen.6 stuks in totaal.
1 in de bak bestaande uit 3 uitlopers en 5 aan de zijkant bij het terras.
Nee de tuin werklui hebben het niet koud bij 27 graden, maar willen niet nog bruiner worden dan ze al zijn.
[Ze weten wel dat wanneer ze mij moeten aanspreken, ze die sluiers voor hun gezicht weg moeten halen.Dat is een compromis, wanneer ze bij mij werken.Ik spreek niet tegen een doek met spleetjes.Ik zie nu eenmaal graag een gezicht ].
Uiteraard wordt het vervolgd met nog meer foto's wanneer het eindelijk helemaal af is.
Er komt namelijk nog een zonne terras links in de tuin en het plan was daar eerst op te wachten.
Nu zeg ik "nee."
"Morgen en ja", kan hier ook betekenen.."over een paar maanden en nee." namelijk.
[Nee zeggen is nu eenmaal redelijk onbeleefd in de aziatische cultuur..dus er wordt altijd ja gezegd, en nee [meestal gedaan.]
Dus wat mij betreft...niks wachten !  Men weet waar het terras gaat komen. Ook dat is met krijt poeder aan gegeven.
Bij onze sala [ terras ] waar de eettafel staat, hebben we, wat ik 2 jungletjes noem. In 1 van die perken stond een zilveren palm. Maar die was uit de kluiten gewassen nu. Ik realiseerde mij 2 jaar geleden niet dat die palmen zo snel groeiden.Ik wilde hem persee hebben. Heel breed worden ze en moeten eigenlijk alleen staan om tot hun recht te komen.
Dat moest al een poos gebeuren en je raadt het al !
Eindelijk is dat er ook uitgehaald. Nu heb ik een luchtig struikje vanuit het andere perk daar neergezet. Deze had ik als stek gekregen.Er zelf ingezet en nooit geweten dat dat ook al zo snel de lucht in groeide.Met het gevolg dat het een kromme palm die over de vijver hing compleet blokkeerde. Deze kromme palmen groeien trouwens in de natuur in het hoge noorden. Eindelijk komt deze weer helemaal tot zijn recht.[Hij wordt nog wel gestut.Dat houden we nog even zo.]
Mar zei mij dat de achter tuin dan in fases gedaan zou worden in verband met dat terras.
"Nee" zei ik. "Dat terras komt er wel, maar ik wil nu na zo'n lange tijd eindelijk eens een behoorlijke achter tuin.Dit moet je toelaten,wanneer je van mijn gezeur afwilt zijn."

Over de verlichting in de tuin zal ik het  maar niet hebben, dat is nu eenmaal een verhaal apart.Dat leidt nog steeds een eigen leven met oprispingen.Dus zelfs ik beheers me totdat wij een echte  electricien kunnen vinden, en niet 1 die zijn diploma heeft gekocht .

Kruinen

Communicatie!
Wij hebben er de mond van vol .De wereld is klein geworden met al de middelen tot communiceren.
Emailen is "UIT".Facebook is "IN". Tenminste dat zegt een generatie.
Gooi gewoon alles op facebook en je hebt iedereen gehad.Ook diegenen die je het eigenlijk niet wilt laten lezen.
Blogs [inclusief deze] , Waar ben ik.nl, men kan je helemaal volgen.
Voor eeuwig vastgelegd.Wissen of deleten kan niet meer.
Waar ik ben, terras of trein, ik zie mensen samen of als groep communiceren.

Alleen niet met elkaar !

Iedereen heeft z'n i-pad of  smart phone voor zich op schoot, en zit als een gek te typen op dat ding.
Allemaal met het hoofd omlaag.
Stil dat het is ! Niemand zegt een woord, ook niet tegen elkaar.Niemand kijkt om zich heen.Allemaal hartstikke druk met communiceren.Men is bereikbaar. Diegene die hem even weglegt, zit ook niet lekker, want er is blijkbaar nog niet gereageerd.Dus iedere keer wordt het apparaat maar weer naar voren gehaald.

Ik heb, verplicht zo'n beetje, een nieuwe hobby gekregen.
Ja in kruinen.
Dat is echt bij niemand hetzelfde. De 1 wat kaal, de ander er tegen aan.Sommigen hebben er zelfs 2.
Een ander heeft geprobeerd zijn/haar haar van achteren te kammen, maar heeft duidelijk niet meer in de spiegel gekeken. Dan bij 1 waarvan ik denk waar zit het nu? Blijkt het een soort knoop te zijn waar alles vanuit geweven is en glimmen bij het leven....een goedkope pruik dus!

Men schrikt  gewoon op, wanneer iemand ineens begint te lachen. Deze vorm van communicatie wordt blijkbaar als storend bevonden, daar men de draad kwijt is bij zijn eigen gesprek. De duimen hangen boven het scherm om verder te willen gaan.
Verstoord is men ook wanneer ze uit moeten stappen of mee moeten lopen met iemand. Ineens moet men kijken waar hij loopt en die 2 zaken gaan zo moeilijk samen.
Dan wordt er met een zucht nog een paar maal met de duimen iets ingetoetst en gaat de boel weer in zijn/haar broekzak.
Wat een genot spreken de ogen uit, te weten dat ik zoveel friends heb om mee te communiceren.Ook wat een geluk dat diegene naast je waarmee je reist ook zoveel friends heeft.
Want verbeeld je toch als je iets tegen elkaar zou moeten zeggen!

Het vervelende is, is dat ik me zo'n oud besje ga voelen dat ik hier niet aan mee doe.Tasje op schoot.Zo zie ik me dan. Heel soms haal ik m'n mobiel ook maar even naar voren, om een soort mee te doen. Maar ik ben gauw klaar want mijn mobiel dateert uit het jaar nul. Het enige wat ik ermee kan is bellen. Geen internet, dus geen friends online. Wat moet ik toch eenzaam zijn zullen velen denken.
Zo'n vrouwtje die alleen maar naar buiten kan kijken en om haar heen.Zo'n vrouwtje die kriegel wordt wanneer in gezelschap ineens de smart phone weer gepakt moet worden.
Sneu hoor.