Het Weer.

Inmiddels ben ik alweer ruim 2 weken in Nederland.Het is Juni.Toen ik in HuaHin mijn koffer inpakte,had ik het blijde gevoel hier niet zoveel over na te hoeven denken.Uiteraard niet zo heet als in Thailand, maar truien, panties en laarzen zouden niet aan de orde zijn. Eventueel voor een frisse avond toch maar 2 vestjes mee.
s'Ochtends de dag dat ik vertrok, heb ik om 6 uur in de ochtend toch maar nog zo'n wollen stola uit de kist gehaald.Lekker voor in het vliegtuig, dacht ik.
Ik zal jullie niet vervelen met wat de vliegreis betreft, slechts op een oprisping hier en daar, ging de vlucht voorspoedig.
In Nederland binnen gehaald door Haiko,Bianca en de kleintjes.Lisa zag ik kijken met zo'n blik, van " waar is die vierkante omlijsting rondom je hoofd en waarachtig je hebt armen en benen!" Infeite ziet ze mij steeds slechts op skype, dus ik kan mij deze gedachten helemaal voorstellen...en verder aan de hand gewoon  hele verhalen afsteken....Leuk!....
Evi, het nieuwe wonder...ze mag er zijn !
Heerlijk buiten de frisse lucht inademen.Dat doet een mens goed.
Alleen......................
De frisse lucht is koude lucht in mijn beleving geworden.De koude regendruppels als ijspegels, en een wind met de kracht van storm....
Dit eigenlijk al 2 weken lang zo af en toe afgewisseld door een bleek, waterig zonnetje.Wat een droevenis,voor de mensen hier, maar zeer zeker ook voor mij.
Ik woon in die 2 vesten en wollen stola, plus mijn laarzen gevoerd met bont die gelukkig hier lagen.
Wat is het guur en koud.
Mijn humeur laat ik hier niet helemaal door beinvloeden hoor, want verder geniet ik volop van het weerzien met vele mensen.Geniet ik van het eten niet verkrijgbaar in Thailand.Geniet ik van Amsterdam waar ik zo'n tijd niet geweest was.
Ik heb begrepen dat ook in HuaHin het behoorlijk heeft gewaaid,en regent.Maar dat vind ik normaal daar het regen seizoen is.
Hier hoort het zomer te zijn,en zelfs de Nederlanders zeggen dat het zomer seizoen, blijkbaar is over geslagen.

Hoogtes!

Ik kan er niet aan wennen....Hoogtes!!!......Daarbij hoort o.a. het vliegen.

Mar en ik zijn nog maar net terug uit Kuala Lumpur [Maleisie] of ik vlieg alweer naar Nederland.
Nu heb je ook..... hoogtepunten...en dat is iets om heerlijk naaruit te kunnen kijken.
Ons hoogtepunt was dus eerst naar Robert en Ellen te vliegen en een kleine week samen zijn met ook Ellen's ouders erbij.
De ...hoogte...daar was een toeristisch tripje omhoog in "de twintowers." De brug tussen de 2 gebouwen.Ergens op de 44 verdieping. We kregen een kwartier om te genieten van het uitzicht. Ik ben midden in het gangpad gaan staan en heb recht vooruit naar de bergtoppen gegeken.Geen haar op mijn hoofd om naar beneden te kijken.
Daarna weer instappen en bleek het hoogtepunt voor menig persoon te zijn dat we verder naar boven gingen naar de 83/86-ste verdieping.[Had ik dat geweten was ik mooi beneden gebleven, ondanks de korting die ik kreeg omdat ik 55 plus was.] Genoten van de wolken heb ik terwijl bijna iedereen heerlijk genoot van het vergezicht naar beneden.
Eenmaal beneden aangekomen weer, voelde ik gewoon het zuur in mijn bovenbeen spieren wegens het overwerken wat ze hebben gedaan.
Maar ja zoals een " campari", moet je het 1 maal gezien/gedaan hebben !
Nog een ...hoogtepunt...was, dat wij dames gingen " shoppen" in "Bruidsjurken straat"...De ene winkel na de ander.
Maar ik denk dat Ellen op een paar twijfels na is geslaagd.In die zin, dat zij weet wat ze wil nu.Dat het allemaal mogelijk is...het bovenstuk van dit en het onderstuk van dat..... het komt goed!
Het grote hoogtepunt zijnde voor Ellen en Robert, dat zij eind van het jaar gaan trouwen.
Dan sta ik als moeder en schoonmoeder ook op een hoogte....doch deze is gelukkig te overzien!