Ik ben in training !
Daarmee bedoel ik, dat ik train om oude gewoontes te laten varen.
Ons huis is zo goed als klaar op de nodige kinderziektes na.
Dat betekent dat ik mezelf train om ook eens in de zithoek te gaan zitten in plaats van alleen maar aan de eettafel in de "sala".
Ik zucht graag, maar mijn gezucht mag nietmeer negatief zijn. Dus wanneer ik kortsluiting veroorzaak in de buurt van de vijver, train ik mezelf om gewoon te blijven glimlachen om dit alles. Uiteindelijk springen de 5 vissen even de lucht in maar blijven niet drijven....dat positieve element moet ik blijven zien.
[Ik mag trouwens blij zijn dat ik de vissen even zie, want de zuiveringspomp werkt nog middelmatig met het gevolg dat het water groenig blijft.]
In de stad train ik door mezelf te vertellen dat de tijd de mijne is en niet over verhit moet raken, wanneer de auto's driedubbel geparkeerd staan en ik er niet langs kan.
Ik train om schaterend " mai pen rai" [geeft niet] te blijven roepen, omdat mijn gebrekkig thaais nog steeds niet begrepen wordt, en het verkeerde voor de zoveelste keer wordt aangereikt.Uiteinelijk is het mijn ongeduld die mij parten speelt, want de mensen zijn uitermate vriendelijk en dienstbaar.
Mondhoeken houd ik omhoog wanneer ik de nog niet automatisch werkende tuinsproeiers aanzet en blij verrast wordt door sproeiend water uit alle hoeken. Uiteindelijk ben je zo weer droog in deze warmte en train ik mezelf te accepteren dat mijn haar dan op half 7 hangt.
Maar 1 training denk ik overboord te gooien.
Dat is blijven volhouden op mijn fiets. Gisteren weer geprobeerd.Of ik links of rechtsaf ga mijn gevoel zegt mij dat de hele straat een vals plat is of dat ik steeds tegenwind heb.
Ik houd het maar lekker bij mijn scooter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten