Nu is het echt aftellen.Wij spreken nog van enkele weken, maar voordat je het weet tellen wij de dagen af.
Wij vertrekken uit Yuzhno voor goed.
Ik zal het gaan missen,.........................................................................................................................
De grauwe gebouwen, sommigen die op instorten staan, maar toch weer een facade krijgen, wat het idee geeft, dat alles goed is.
De stof, wat in deze droogte om je heen waait.
De liters water die je drinkt om de droogte te weerstaan.
De gaten in de weg, de voetpaden van modder.
De kou en sneeuwstormen. [Zelfs het statische element want dan 5 maanden aanwezig is.]
De auto's, voorzien van alarmen, die met toeters en bellen afgaan als je kucht.
De paardebloemen en boterbloemen in het voorjaar.
De dames op hun naaldhakjes en de babouschka's die hun waren verkopen.
De mannen met hun gouden tanden.
Het heeft mij geleerd dat we allemaal maar ronddolen op deze aardbol, maar dat wij allen uniek zijn in onze eigen soort/cultuur.
Als de beurocratie het toe laat, komen de pakkers 11/12 December.Mar en ik vliegen 17 December hier vandaan. Voor werk dan enkele dagen in Moscou, en vlak voordat het visum verloopt, vliegen we door naar Parijs.
Daar verblijven wij tot 1 mei. Heel wat anders, maar ik heb begrepen dat de Parijzenaar ook een cultuur op zichzelf is.
We zullen het zien !
