Er waren eens 2 heren.........

Er waren eens 2 heren in Moscou, die het niet met elkaar eens waren.Daardoor vertraagde in het hele land het uitgeven van [onder ander] de visa quota.
Iedereen stond in de start blokken om alles zo snel mogelijk klaar te krijgen en te hebben.HIV testen, medische keuringen, noem maar op ! De kliniek draaide overuren. Pas eind November werd uit gegeven, hoeveel mensen er mochten blijven van de zovele nationaliteiten. De Engelsen, moesten zo wie zo het land uit, om opnieuw hun visa aan te vragen. [ De Kremlin kreeg gewoon een hekel aan de politici in Engeland, daar zij teveel vragen stelden over hun wandel.]
Toch blijft er genoeg werk over hier in oa Yuzhno. Ieder ander zijn visum loopt per 30 December af...en men krijgt het niet tijdig rond op de visum afdeling. Dat betekent, dat ieder buitenlander voor 30 December het land uit moet zijn, en daar waar zij verblijven opnieuw hun visum aanvragen. Ook de keuringen zijn inmiddels weer verlopen.Dus alles moet opnieuw.De Russische ambassade gaat pas 10 Januari weer open, vanwege hun feestdagen.
Men werkt hard op de visum afdeling, en heeft eerst zijn best gedaan voor de mensen die juist met Kerst weggingen.Aan onze aanvraag [ en velen met ons] is nog niet gewerkt.
"Op zich allemaal geen ramp", zullen jullie zeggen...
" Je hebt een extra vakantie, dus wat is dan jouw probleem?"
Op zich is er geen probleem, behalve dat alle kinderen die over zijn gekomen van de nodige families hier,gewoon mogen blijven.....
...en wij aanstaande zaterdag 9 mensen verwachten, die allemaal al op reis zijn.
Zien jullie het nu voor je?
Mar en ik zwaaien de kinderen en Lanlan's ouders binnen, terwijl wij zelf misschien 5 dagen later moeten vertrekken.
......Wordt vervolgd..................................

Het wordt hier steeds beter.

Waarachtig men kan nu hier ook agenda's kopen en ik heb dus eergisteren een agenda voor het nieuwe jaar gekocht. Zelfs eentje die in mijn tas past.Ik kon ook nog kiezen uit 3 kleuren. Enfin gisteravond ging ik er voor zitten om die krabbel afspraken die ik achterin mijn agenda van 2007 had staan te zetten in 2008.
De eerste 6 bladzijden kan je meestal overslaan.Iets wat jullie allemaal weten.
Maar wat moest ik eerst doen?????? Zelf de data invullen + de maanden. Ze waren wel zo gedrukt om het iets te vereenvoudigen.De dagen stonden er in Russisch en Engels in. Kom ik eindelijk na een half uur schrijven en invullen bij December....gaat het maar bij mij tot 4 December. Ik er weer doorheen, of ik misschien niet hier en daar een bladzijde had overgeslagen......maar nee toch niet.Toch is het na navraag niet zo, dat het Russische nieuwe jaar begin December begint.
Verder is er ook volop toilet papier te koop. Er is een boot binnen gekomen hiermee. Zullen jullie die dit lezen wel een vreemde opmerking vinden, maar tot 2 jaar geleden was er helemaal geen toilet papier te krijgen. Vorig jaar zo nu en dan, en nu liggen de winkels vol. Voor de gewone Rus welliswaar niet te betalen, maar het is er.
Als je hier naar een openbaar toilet gaat,die trouwens heel goed wordt bij gehouden en schoon is, vraagt de toilet juffrouw eerst, wat de boodschap zal zijn. Afhankelijk van die boodschap, krijg je van haar 2 velletjes of 6 velletjes [toilet]papier.
Misschien een raar verhaal dat ik jullie vertel. Maar toch iets waar wij in Nederland gewoon niet bij stilstaan.
Verder staan de schappen nu ook vol met kaasfondue en pate's, maar musli,melk en bruin brood is weer even van de baan.
Vandaag was er ook volop wilde spinazi te krijgen. We hebben met tientallen ervoor in de rij gestaan. Vanavond heb ik het gegeten. Ik zei al tegen Mar,"ik weet wat zo'n beetje iedereen hier in Zima vanavond eet."
Dus ook al gaat het met horten en stoten, het wordt hier steeds beter.

Het is gelukt!

December/januari dagen bij ons worden FEESTDAGEN.....geschreven met hoofdletters.Alles is gelukt.Alle kinderen met aanhang ,ouders, komen hier de boel onveilig maken.Dus Lanlan's ouders, Haiko en Lanlan,Gertjan,Ineke en Grant,Robert en Ellen. 9 man sterk worden door ons opgewacht in Yuzhno.Mar heeft hier met veel moeite "the letters of invitation [LOI's]" verzorgd.[Men deed nogal moeilijk omdat men sommigen niet als familie beschouwden,en Sakhalin niet wordt gezien als een vakantie oord.]DHL heeft ervoor gezorgd,dat de nodige LOI's bij de juiste adressen terecht kwamen.Robert heeft het in Nederland verder geregeld....de reis....paspoorten [ook van Gertjan en concorte uit Gambia].....en is al aardig bekend bij de Russische ambassade in Den Haag.De nodige keren moest hij daar heen.Lanlan haar ouders konden bijna hun intrek nemen op de ambassade in Shanghai.Daar deden ze toch ietwat moeilijker.Van Mar moest er dan weer een met de hand geschreven brief gestuurd worden.Dan wilden ze de tickets zien. Toen weer ons adres hier en telefoon nummer....en eindelijk na de vijfde keer kregen ook zij hun visum.

Dus met recht.......het is gelukt en het worden nogmaals fantastische FEESTDAGEN !!!!!!!!!!!!!!!

Waar ik voor gezorgd heb al die tijd.... is een heleboel nerveusiteit, en sommigen flink de zenuwe bezorgd.Maar daar ben ik nu eenmaal moeder voor.Nu kan ik deze spanning achter mij laten, en me druk gaan maken over andere dingen.Iedereen hier dreigt de vlag trouwens uit te hangen want zoveel bezoek in een keer heeft niemand hier nog meegemaakt...en dat het allemaal gelukt is!!!!! Ik ben zo blij,dat ik steeds neig in herhaling te vallen.

Een huis die ik te leen heb kan ik nu in orde gaan maken.De slee's en ski's staan al gereed.Er zal genoeg sneeuw nog vallen.Dit op de foto's stelt hier op Sakhalin weinig voor.Wanneer iedereen hier is ,zal er misschien 4 meter liggen. Als moeder zal ik iedereen nog even goed duidelijk moeten maken dat het hier niet een "gewone"winter is.5 minuten buiten staan zonder muts, handschoenen, jas en das, betekent,problemen vragen bij min 20 graden.Vooral als er dan ook nog een briesje is.Jullie lezen het al....ik maak me weer druk !

Het weer trouwens momenteel is wisselvallig.Wat sneeuw, maar overdag hoofdzakelijk zon.Het is wel jassen weer geworden en buitenzitten kan niet echt meer.

Ik houd jullie op de hoogte.

waar blijft de tijd?

Het is onvoorstelbaar,hoe snel de tijd om vliegt.Ik wist wel dat ik een poos niets geschreven had...maar dat het alweer zo lang geleden was ! Daar schrik ik van. Heb ik niets te melden? Dat is het ook niet. Is het druk...druk...druk....een kreet die door zovelen wordt gebruikt?...ja........maarrrrrrrr....dan zeg ik er gelijk bij,dat het druk hebben, te maken heeft met prioriteiten stellen....en mijn prioriteiten lagen blijkbaar toch ergens anders.[Dus geen excuus eerlijk gezegd.]
Het leven hier in de wijk "Zima" is momenteel ietwat hectisch.Er is een komen en gaan van mensen.Dat geeft iedere keer weer een reden voor een "afscheids"....feest...lunch...diner....of een "welkom"....koffieochtend...toertje van de stad[met de bus.]....informatie geven over WAT...WAAR....en HOE!
Dan is er ook een komen en gaan van gemaakte kennissen/vrienden,die enkele weken tot maanden weg zijn op verlof.
Ook weer alle rede, om een meisjes avond te houden....lunch....diner.......bij afscheid en welkom.
Er wordt genoeg gefeest, gedronken en gegeten .
Bestaat ons leven alleen maar hieruit?
Nee natuurlijk niet.
Doch hoe moet je mensen die dit soort leven niet kennen, uitleggen hoe het in werkelijkheid gaat? Ik ben erachter dat, dat gewoon niet lukt.
Vertel je over de "ongemakken"....zie je men kijken met een blik..."daar heb je toch zelf voor gekozen?"
Vertel je over de "feestjes"....zie je men kijken met een blik...."het kan ook niet op bij haar!"
Daarom het beste is, het nergens over te hebben.Slechts over koetjes en kalfjes praten.Dat willen de meeste slechts horen....en dat is ook goed zo......

Dus vandaag boodschappen gedaan.[niet vertellen dat je er een halve dag over doet en slechts met de helft thuis komt.Want de andere helft is niet meer te krijgen of had 3 maanden geleden al uit de schappen gehaald moeten worden.]

De vriezer ontdooit hebt.[Niet omdat het moest,maar de electriciteit viel uren uit.Iets wat regelmatig gebeurd.]

Kleding naar de stomerij hebt gebracht.[Niet dat je het momenteel hier om de dag kan doen,omdat het stoffige landschap veranderd is in een modder landschap,en autos nog niet door hebben dat wanneer ze door gaten in de weg, gevuld met modderwater rijden, jou een vuile douche bezorgen.]

Geld gehaald hebt.[Niet dat je al lopend bij 5 automaten langs bent geweest,verspreid over de stad, die "leeg"aangaven.Dat je iemand belt,die dan blij vertelt dat er een nieuwe zesde automaat staat bij die en die winkel.]Je kan slechts hier maar bij 1 winkel pinnen, verder betaal je alles met contant geld.

Een dagje winkelen.Daar waar zoals in Nederland alles en meer in de schappen ligt,waar je ook gewoon kunt pinnen,en aan het einde van de dag er nog fris bijloopt.[Niet dat het geen overdekt winkelcentrum is gebouwd voor ons "expats",maar Japan een uurtje vliegen hier vandaan.]

'Tja het leven lijkt ook hier, gewoon zoals het in Nederland is,wanneer ik het nodige achterwege laat.
....En laten we wel zijn.....Het leven zelf is 1 groot feest ! Geniet er bewust van! Iets wat wij met ons allen te weinig doen......
......want de tijd vliegt door.

Hard Werken voor de Cheerleaders

Eens per jaar wordt er door onze woonwijk een golf toornooi gehouden.Wat een plezier is het om man en vrouw ploegend en zwoegend bezig te zien.Ballen die overal landden behalve waar ze horen.Zelfs de TV schotels kregen het te verduren.Uiteraard hebben wij een ieder flink aangemoedigd.....toegejuicht en van biertjes,champagne en watermeloen,snoepjes,zoutjes...noem maar op.... voorzien.Het kostte dan wel strafpunten,maar dat deed de pret niet drukken.Volgend jaar doe ik beslist mee.Jammer genoeg was er geen club voor linkshandige.Dus wanneer ik met verlof kom, zal ik de clubs mee terug moeten nemen.

Decadent.....???????????

Hoe decadent kan het nog worden voor mij als "expat-wife " ?Ik heb sinds 3 weken een hulp....ja ik ben gezwicht. Voel ik me schuldig...?.....NEE !
Kan ik het uitleggen.......?......NEE !
Maarrrrrr....wat een genot is het. Schoonmaken en vooral STRIJKEN gingen mij echt de keel uithangen, ik heb wel wat anders te doen........................
Wat dan vragen misschien de meesten van jullie zich af.....[daar ik niet meer werk.]
....Nou ten eerste heb ik hier geen auto,en ben afhankelijk van de busjes die er rijden.Ten tweede ....er is hier geen AH /C1000/Super. De supermarkten die er wel zijn, hebben niet alles.Dus je shopt je een apezuur.Je huppelt van de 1 naar de andere winkel om te kijken of zij nog iets in huis hebben. [ Ik zeg huppelen, daar een normale stoep hier nergens aanwezig is en dat beetje wat er wel is rustig door Russen als tweede rijbaan worden gebruikt.]Verder loop ik trouw de marktjes af ,om mijn verse spullen bij de [oude ]dametjes te kopen, die het op hun dacha's verbouwen. Ooit heb ik eerder geschreven, dat slechts dit hun bron van inkomsten is.
Dan komt de slager nog.....[deze ligt ook niet om de hoek en dat moet lopend, want de bus komt er niet langs].Er is een vlees en vis markt.Daar koop je beslist niet kant en klaar en ook nog eens verpakt je vlees. Deze struin ik zo eens in de 2 weken af en kom er zuchtend mee thuis. Ik maal mijn eigen vlees...[gehakt] en verder bereid ik de andere stukken voor om daarna in te vriezen. Een gefileerd of mootje vis, kent men ook niet hier.Sinds de zalm tijd van vorig jaar, heb ik weer geleerd hoe de vis schoongenmaakt moet worden....alhoewel ik het beest wel voor de tweede keer vermoord. Dit heb ik niet echt in mijn vingers.
Boodschappen, wanneer ik ze doe ,neemt ruim een halve dag,en doordat ik alles moet sjouwen, doe ik ook niet alles in 1 keer.
Verder, probeer ik hier en daar te helpen in de soepkeuken en weeshuizen.
Dan heb je natuurlijk ook nog je sociale gelegenheden...dus zuchten doe ik echt niet.
....maar daarom wel nu eindelijk een hulp, voor de dingen waar ik echt een hekel aan heb.

wat een dag!

Afgelopen zondag zijn wij de zeeleeuwen gaan bezichtigen ergens aan de westkust.Fantastische tocht over de bergen er naar toe....vooral met het prachtige weer,dat wij de laatste weken hebben.Er is een rif even buiten de kust.Het is een verzamelplaats voor de mannetjes....[zeeleeuwen bedoel ik dan]Jong en oud liggen te bakken in de zon....zwemmen en spelen in het water.Diverse mannetjes zijn al wat ouder en brullen en brallen wat af om hun krachten te tonen en te meten.Ze rusten hier voor ongeveer 4 weken ieder jaar en trekken dan weer verder om ergens hun eigen harem te beginnen, verder naar het noorden.De vrouwtjes vertrekken nooit van de eilanden waar ze ooit eens geboren waren,dus dat wordt nog wat wanneer al die mannetjes weer aankomen, en hun deel van de dames opeisen.Het blijkt dat deze trek van de zeeleeuwen en vooral hun rustpunt hier is op Sakhalinsk en Seattle.

Wij waren met een heel stel en zijn vrij dicht bij de rif gekomen.Enig was het, want vooral de jonkies springen het water in en komen langszij.Ze zijn zo vreselijk nieuwsgierig.Hun hormonen zijn nog niet op tilt,maar desondanks horen wegens hun man zijn nu eenmaal bij de grote groep. Spelen is nog hun prioriteit.

Daar het weer zo goed was, en het een redelijke lange dag zou zijn, hadden wij allen onze eigen "survival kit" qua eten bij ons.Sommigen hadden plaids bij hen, anderen camping stoeltjes.We hebben heerlijk met z'n allen gezeten en als commune al het eten en drinken gedeeld.

Met als achtergrond het gebral van de zeeleeuwen, daar de wind vanuit zee kwam.

te lang geleden

Te lang geleden heb ik voor het laatst geschreven.Het is een slap excuus, maar ik ben weggeweest,en ben pas 2 weken weer in het land.Mar en ik waren met verlof,alhoewel hij al 6 weken weer aan het werk is.Het was een zalige tijd om even in Nederland te zijn,maar merk echt dat "thuis" hier in Yuzhno ligt.Alleen ben ik teruggevlogen...zonder pillen...ik haat vliegen namelijk.Maar daar ik sinds Januari zoveel gevlogen heb,denk ik een soort gewenningsprocess doorlopen te hebben.Alhoewel tussen Seoel en Yuzhno was er zoveel turbulentie,dat ik even dacht ,"het moet niet gekker worden." De stewardessen bleven rustig het eten uitdelen,raadden slechts een half drankje aan.Dus aan hun relatief normaal doen hield ik mij rustig.
Schitterend weer had ik vanuit Nederland meegenomen.Helaas is dit sinds zaterdag voor 10 dagen voorbij.Binnen 1 dag ging het van 20 graden naar hooguit 5 graden.Was vorig jaar ook het geval.De ijsschotsen op zee en in het hoge noorden smelten, met het gevolg dat ze zeer koude wind over het eiland voortstuwen.Dus de winterjas is nogmaals voor even uit de kast gehaald.
Afgelopen zaterdag was het plantjes braderie ergens in de stad.Dit is eenmaal per jaar, dus ik was er als de pinken bij.De bakken waarin ik ze wilde hebben waren eerder al gekocht.Daar moet je ook snel bij zijn, want die zijn inmiddels uitverkocht, en worden pas volgend jaar weer aangevuld....enfin....keuze was er....afrikaantjes...violen...nog eens violen...biggetjes...eenden...ganzen en cavia's.Het heet echt "de bloemenmarkt."Jullie weten nu bij deze waar ik mijn bakken mee gevuld heb. Even voor de duidelijkheid, ik heb geen dieren erin gezet!Vanmiddag ga ik met iemand die een auto heeft de stad afstruinen voor wat meer zwarte aarde.
Over dieren gesproken. Afgelopen zondag hadden Mar en ik een "ommetje" gemaakt.Heerlijk de heuvels in achter ons huis, maar ook achter het hoge hek.Een prachtige wandeling was het.De natuur komt weer uit zijn winterslaap en de vogels krijgen zin.Alleen gisteren werd mij gezegd, dat mocht ik dit het aankomende weekeinde weer doen ik echt een belletje mee moest nemen.Iniedergeval iets in mijn tas wat rinkelt. Iets wat de beren afschrikt en weg doen lopen...i.p.v. zich een hoedje schrikken en ons eventueel iets aandoen.Er blijken nog genoeg beren hier rond te lopen die honger hebben en het dichtbij de civilisatie zoeken.Jullie snappen het al...voorlopig ga ik niet!
Ik zal weer wat trouwer zijn met schrijven.Jullie zijn weer op de hoogte.

How are you? What's your name?

Inmiddels zijn wij 10 dagen in stoffig en warm Gambia.Het is net geen woestijn, maar geef het nog een paar jaar en het gaat die richting uit.(Tot op de geiten en kippen ligt een laagje rood zand.)Wij zijn heel veel met Gertjan opstap geweest om te zien waar hij woont en werkt.
Wel een apart volk ...de Gambianen....Waar je komt is het how are you en what's your name....daarna uiteraard beloven ze van alles, en willen geld.( uiteraard geldt dit niet voor iedereen.) Op zich een heerlijk Afrikaans land,want ik heb iets met Afrika nu eenmaal.Wil je voor de zon en de zee, moet je hier zijn....maar wil je echt door een land heen trekken, biedt het minder vind ik.Toch geniet ik volop hier. Een grote puinhoop op straat . Van een vuilnisbak heeft men hier nog nooit gehoord.De mensen zijn bijna zwarter dan zwart....maar de vrouwen allemaal zo ontzettend kleurrijk...prachtige gewaden dragen ze en dan kunstig gevouwen sjalen om hun pruiken.De meeste gambiaanse vrouwen dragen nl.een pruik.,dat is het toppunt van schoonheid hier.Verder is de infrastructuur ook een grote zooi....(als ik dat mag zeggen)....dat bedoel ik niet als kritiek maar hun manier van leven.Men koopt een stuk grond....gooit er een muur omheen, en gaat dan weer sparen......dan komt er mischien 3 muren van een huis en staat de boel weer stil.Wanneer men weer geld heeft voor de volgende muur en die er vervolgens aanbouwt staat de boel schots en scheef, daar de eerste 3 muren alweer bijna op instorten staan.Maar iedereen blijft erbij lachen, en leeft gewoon weer lekker verder.Dus wie ben ik....zijn wij.....om hen te vertellen hoe het moet.

nog 2 weken de winter.

We bereiden ons voor op de klim...de lift is 1 uur dicht voor de lunch.

.....met de skie's op de schouders omhoog................................................................................

....voor deze piste en uitzicht deden wij het....een klim van ong. 40 minuten, met 2 pauzes. Gelukkig ging de lift weer open toen wij beneden waren.Voor je ligt een deel van de stad Yuzhno,en zoals je ziet dit noemt men een drukte op de piste.De klim hield ons warm. Wachten beneden was geen optie in die kou en koffiehuisjes zijn er niet.

Nog 2 weken voor ons/mij en we gaan de zomer weer in.In die zin we gaan met verlof mits de visa om terug te komen naar Rusland geregeld zijn.Mar en ik gaan eerst 10 dagen weer naar Thailand ,om vervolgens via Schiphol, waar Haiko/Lanlan en Robert instappen door naar Gertjan die in Gambia woont.Zoals in Thailand is het daar ook 30 graden plus.Eind Maart zijn wij weer in Nederland.Mar blijft een paar dagen en ik tot 4 Mei ergens.Karin en ik zetten de traditie voort om koninginnenacht in Utrecht te vieren.Iets wat wij al enige jaren samen doen.Vorig jaar kwam ik ook begin Mei aan op Sakhalinsk en was het schitterend weer.Ik ga ervan uit dat het nu ook zo is....dus geniet ik nog even extra van de sneeuw.Er wordt veel geskied en gelanglaufd hier, ook door de Russen, maar daar er zoveel mogelijkheden zijn,heb je nooit wachttijden en overvolle pistes.

Van Harte Uitgenodigd

2 logeerkamers hebben wij en links en rechts een huis te leen,dus een ieder is van harte uitgenodigd, daar ik begrijp dat er weinig tot niets[sneeuw] ligt in West-Europa.Ook niet gaan zeggen het is te koud ! Want als ik het kan...kan iedereen het troseren.Zo spannend als Mar erbij stond op de vorige foto's...zou je nu eens moeten zien. Hij ligt al een paar uur "total lost" op bed...[geen foto beschikbaar].....Hij heeft vandaag een tocht afgelegd op en over en langs een dichtbijzijnd meer.Alleen zijn vingers doen geen zeer, dus dat zegt genoeg.Ik houd me gewoon nog bij de les.Het blijft een frustrerende sport.Morgen is het zondag en gaan we met een groepje skieen.'tja het blijft een wintersportplaats met wat werk er naast.Druk genoeg hoor,het werk is zwaar.Doch het weegt niet op tegen het zo totaal ander leven die wij leiden.We zijn beiden, heel blij dat wij dit avontuur met 2 handen hebben aangedurfd en hebben aangepakt, ook al gingen we een onzekere toekomst tegemoet, van wat het ons brengen zou.Ons Russisch is nog nergens....de Russen maken het mij ook niet makkelijk.Heb ik eindelijk een zin uitgesproken,snappen ze mij nog niet.Blijk ik na veel geduld van de Rus, de klemtoon op de verkeerde plek van het woord te hebben.Men is hier nog niet helemaal gewend aan ons buitenlanders,maar het gaat steeds beter.Andersom geldt ook.Ik ben erachter gekomen, dat het veel makkelijker is om met een punthak door de sneeuw te lopen, dan op mijn Ugs-laarzen.
Nog even een paar sportieve plaatjes zijn jullie gegund....en het bevroren meer, waar Mar vandaag is geweest.

verzekerd van sneeuw

In de zomer staan we 2 meter lager....daarmee wil ik zeggen,met 2 meter zijn wij hier in Yuzhno altijd verzekerd van sneeuw...en dat betekent naast skieeen, moet het langlaufen ook maar eens geleerd worden.Men zegt je moet [bijna] alles eens geprobeerd hebben in het leven.Mar laat hier even zien hoe het een en ander moet.Dit was de eerste les op het voetbal veld onderaan de zima heuvel,bij min 15 graden.Maar zolang er geen briesje staat is het uit te houden, zoals je ziet.Iniedergeval is dit de sneeuw, waar mensen in Europa momenteel van dromen.

3 dagen Japan

Wegens het moeten krijgen van nieuwe visa, zitten wij 3 dagen in Hakodate [eiland Hokkaido]Wat een ervaring is dit.Je moet geen rugklachten hebben,daar men als begroeting 3 tot 4 keer vanuit de middel naar elkaar buigt.[Dus wij ook.]Nu stam ik uit begin 50.....mijn ervaring nu is dat Japanners ontzettend hoffelijk ,gedienstig hulpvaardig en beleefd zijn.Geen moeite is hen teveel.Het eiland Hokkaido heeft de nodige " hot springs" [geisers]Ons hotel beschikt er ook over.Er zijn 2 baden....1 voor mannen...1 voor vrouwen...maar laten wij ons eigen privee bad hebben.Hoe ik het moet gaan beschrijven weet ik niet, maar ik doe mijn best.Wij zitten bij min 6 [warmer hier dan Sakhalinsk] in de openlucht terwijl het sneeuwt in een geiser waar het water zo plus 40 graden is.....EN met uitzicht over de oceaan.Het hotel staat pal aan het strand namelijk.De enige die ons zien, zijn de meeuwen.Hier lopen ook de meeste gasten rond in kimono's die in iedere kamer voorradig zijn. Aan je voeten van die enkelsokjes in houten teenslippers.Alhoewel als enige witneuzen hier hebben we ons hierin niet gewaagd buiten onze kamer.Zelfs vanmorgen bij het ontbijt zie je de nodige erin lopen. Sommige vrouwen lopen dan zelfs nog met krulspelden in ....en niemand die ook hiervan opkijkt ![behalve wij dan]Had ik in de 60-jaren thuis moeten doen ! Met mijn vader kreeg ik al ruzie hierover als ik de trap afwaagde te komen.Wij hebben ook onze eigen kamer dame, die je de drankjes brengt[er is geen minibar.]en wat nog meer. Ze stopt ons alleen net nog niettoe.Alles is ook op vloer hoogte,moet ik nog wel aan wennen om omhoog te komen.Maar om　経tに得t手おヴぇrd利jヴぇん印でええt座lへっべん是絵r大kウェlヴぉおrげぞrgdだtウィjうぇｓてぃんげ....oeps sorry op een knopje ergens gedrukt....wat ik wilde zeggen is dat wij in de eetzaal ook aan een " normale tafel" kunnen zitten.Mar vertelde net, dat ik zo bij een grenswisselkantoor kan werken.Gisteravond teppaniakki ?...gegeten....ik mijn menu samengesteld,en vond het harstikke goedkoop.[Japan is nl. een behoorlijk duur land]....had ik niet goed omgerekend en heb ik voor een vermogen zitten eten.....dus vandaag is het op een houtje bijten voor mij.